Ο Ιατρός Γιώργος Ζέρβας μας καθοδηγεί βήμα βήμα πως θα σώσουμε ένα παιδί σε περίπτωση που πνίγεται

Ο  γιατρός Γιώργος Ζέρβας, Επιμελητής Β’ Γενικής Ιατρικής στο Κέντρο Υγείας Αλιβερίου και στο  Περιφερειακό Ιατρείο Αυλωναρίου, πρώην Ειδικός Γενικός Ιατρός στο Γενικό Νοσοκομείο Χαλκίδας,  μιλάει αποκλειστικά στο Εvia Vima . Μας εξηγεί  και μας καθοδηγεί με λεπτομέρειες πως θα σώσουμε ένα παιδί που πνίγεται ενώ παράλληλα μας υπενθυμίζει πόσο σημαντικές είναι οι γνώσεις  των Πρώτων Βοηθειών για όλους μας!

Σταματούλα Λεβέντη: Ένα ακόμη τραγικό περιστατικό… ένα παιδί μόλις 12ετών στη Θεσσαλονίκη χάνει τη ζωή του καθώς καταναλώνει την τροφή του και πνίγεται. Ένα θλιβερό συμβάν που σκορπίζει θλίψη σε όλη την Ελλάδα έρχεται να μας προβληματίσει αλλά και να μας επιβεβαιώσει πόσο πολύ λείπουν από την ζωή μας οι στοιχειώδεις γνώσεις για να  προστατέψουμε την ζωή των παιδιών μας κι όχι μόνο και να την διαφυλάξουμε από την “κακιά στιγμή”.

Γιώργος Ζέρβας: Ο θάνατος του 12χρονου στη Θεσσαλονίκη από ανακοπή καρδιάς αφού πνίγηκε τρώγοντας ένα λουκάνικο,φέρνει στην επιφάνεια το ζήτημα της παροχής πρώτων βοηθειών με τον πιο τραγικό τρόπο.

Το περιστατικό αυτό επιβεβαιώνει για ακόμη μια φορά τις τραγικές ελλείψεις σε δομές,γνώσεις και οργάνωση για την αντιμετώπιση αυτών των καταστάσεων.

Το πιο σημαντικό είναι τα βήματα διάσωσης σε πρώτο χρόνο ενός παιδιού που πνίγεται.

Πρέπει άμεσα να αποβληθεί το ξένο σώμα.Ο χειρισμός είναι οι πλήξεις στην πλάτη με φορά πρός τα πάνω,ανάμεσα στις ωμοπλάτες.

Χτυπάμε το θύμα που έχει πνιγεί ενώ έχει ακόμη επαφή, πέντε φορές.

Συνεχίζουμε με πέντε πλήξεις στο στομάχι.

Στεκόμαστε πίσω από την πλάτη του ατόμου και με το ένα χέρι μας αγκαλιάζουμε το σώμα και πιάνουμε τη γροθιά από το άλλο χέρι μας πλήττοντας προς τα μέσα και άνω.

Με αυτόν τον τρόπο επιτυγχάνεται αύξηση της πίεσης στο θώρακα,που έχει σαν αποτέλεσμα την αποβολή του ξένου σώματος.

Όταν όμως περάσει η ώρα και λόγω υποξαιμίας χάνονται οι αισθήσεις,ξεκινάμε άμεσα καρδιοαναπνευστική αναζωογόνηση (ΚΑΡΠΑ).

Ασκούμε τριάντα εξωτερικές συμπιέσεις και δύο εμφυσήσεις (φιλί της ζωής).

Μετά από 4 κύκλους ασκούμε πλήξη στην κοιλιά.Έχουμε καθίσει από πάνω του στο στομάχι με φορά πρός το κεφάλι.

Αυτή είναι μια αδρή περιγραφή.

 Σταματούλα Λεβέντη : Γιατρέ αυτές οι Πρώτες βοήθειες που μας περιγράψατε για ποιας ηλικίας παιδιά αφορούν;

Γιώργος Ζέρβας¨: Οι παραπάνω οδηγίες είναι για παιδί άνω των 8 ετών. Για ένα παιδί κάτω των 8 ετών, αρχικά  το ενθαρρύνουμε να βήξει.

Άν δεν αποβληθεί η τροφή με το βήχα καλούμε άμεσα για βοήθεια και στο ενδιάμεσο τοποθετούμε το παιδί μπρούμυτα με το κεφάλι χαμηλότερα από το σώμα δίνοντας χρυπήματα ανάμεσα στις ωμοπλάτες.

Άν δεν αποκατασταθεί η αναπνοή γυρίζουμε το παιδί ανάσκελα και ασκούμε 4 γρήγορες ωθήσεις στο στήθος.

Αν δεν αποκατασταθεί η αναπνοή ασκούμε τεχνητή αναπνοή στόμα με στόμα και δίνουμε 4 εμφυσήσεις.

Άν και πάλι δεν έχουμε αποτέλεσμα επαναλαμβάνουμε από την αρχή την παραπάνω διαδικασία.

Σταματούλα Λεβέντη: Οι  γνώσεις των Πρώτων  Βοηθειών λοιπόν είναι επιβεβλημένη ανάγκη.   Πώς κάποιος μπορεί να αποκτήσει αυτές τις γνώσεις και να ξέρει να τις εφαρμόσει σωστά;

Γιώργος Ζέρβας: Απαιτείται εκπαίδευση με ειδικά σεμινάρια,τα οποία πραγματοποιούνται από έμπειρο πιστοποιημένο προσωπικό.Τα σεμινάρια αυτά επαναλαμβάνονται κάθε πέντε χρόνια εμπλουτίζοντας τις θεωρητικές γνώσεις μας βελτιώνοντας παράλληλα τις πρακτικές μας ικανότητες.

Κάθε ενήλικας θα έπρεπε να έχει παρακολουθήσει τουλάχιστον μία φορά ένα τέτοιο σεμινάριο.

Τα χέρια μας μπορούν ανά πάσα στιγμή να σώσουν μια ανθρώπινη ζωή.Ο χρόνος είναι πολύ σημαντικός.   Άν περάσουν τέσσερα λεπτά χωρίς να οξυγονώνεται ο εγκέφαλος ξεκινάνε μη αναστρέψιμες βλάβες.  Από αυτό και μόνο καταλαβαίνουμε πόσο σημαντικό είναι να προσφέρουμε άμεσα πρώτες βοήθειες.

Σημαντικό ρόλο έχει πάντα και η πρόληψη.  Αποφεύγουμε να έχουμε μικροαντικείμενα κοντά σε βρέφη και παιδιά μικρής ηλικίας.

Φροντίζουμε πάντα να δίνουμε μικρές μπουκιές,ακόμη και αλεσμένες σε μωρά ή ηλικιωμένους που δεν έχουν δόντια ή αντιμετωπίζουν κάποιο πρόβλημα σίτισης. Δε χρειάζεται πανικός.   Εκπαιδευόμαστε σωστά και παίρνουμε μέτρα προστασίας.   Σκεφτόμαστε το συνάνθρωπο μας και όχι μόνο τον εαυτό μας.

Αυτά όλα απαιτούν αλλαγή νοοτροπίας, εκπαίδευση, πρακτική εξάσκηση και βέβαια σώζουν ζωές.

   Δημοσιογραφική Επιμέλεια: Λεβέντη Σταματούλα