Καταγγελία για απόφαση των ΚΕΠΑ στη Χαλκίδα

Η απόφαση των ΚΕ.Π.Α. Χαλκίδας να μην αναγνωρίσουν την βαριά κινητική αναπηρία σε εργαζόμενη, παρά την ύπαρξη νομοθετικού πλαισίου που την καλύπτει, προκαλεί έντονες αντιδράσεις και καταγγελίες από τον αναπηρικό και εργατικό κόσμο.

Η υπόθεση της συναδέλφου Μαρίας, η οποία έχει υποστεί σοβαρές βλάβες στην υγεία της από την καταπόνηση στη δουλειά, αποτελεί ένα ακόμα θλιβερό παράδειγμα των συνεχών δυσκολιών που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι με αναπηρία στον δρόμο για την αναγνώριση των δικαιωμάτων τους.

Η καταγγελία επικεντρώνεται στην προκλητική άρνηση της αναγνώρισης της βαριάς κινητικής αναπηρίας, αν και σύμφωνα με το άρθρο 56 του Ν. 2540/2017, το οποίο έχει διαμορφωθεί με την πίεση των κινητοποιήσεων του αγωνιστικού αναπηρικού κινήματος, η εν λόγω περίπτωση θα έπρεπε να πληροί τα κριτήρια για την αναγνώριση αναπηρίας άνω του 67%. Παρά τη νομοθετική πρόβλεψη, οι επιτροπές ΚΕ.Π.Α. φαίνεται να εφαρμόζουν μια «οδηγία» των κυβερνήσεων που αποκλείει την εφαρμογή αυτής της διάταξης, αφήνοντας τις εργαζόμενες με αναπηρίες σε μια διαρκή κατάσταση αβεβαιότητας και ταλαιπωρίας.

Οι καθυστερήσεις στις εξετάσεις, οι επαναλαμβανόμενες γραφειοκρατικές διαδικασίες, οι αναβολές και οι άδικες περικοπές είναι μόνο μερικά από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι συνάδελφοι που πλήττονται από βαριές αναπηρίες λόγω των συνθηκών εργασίας τους. Η πολιτική της συνεχούς περικοπής της πρόνοιας και της υγειονομικής κάλυψης δεν είναι καινούρια, καθώς εφαρμόζεται διαχρονικά από όλες τις κυβερνήσεις, που προσπαθούν να δημιουργήσουν «πλεονάσματα» για να στηρίξουν τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους και την πολεμική οικονομία, παραγνωρίζοντας τις πραγματικές ανάγκες των πολιτών.

Η απόφαση των ΚΕ.Π.Α. Χαλκίδας επιβεβαιώνει αυτή την πολιτική της κοινωνικής αδικίας, η οποία αγνοεί τη σωματική και ψυχική υγεία των εργαζομένων, και καταδικάζει τους αναπήρους να ζουν σε συνθήκες ανέχειας και αποκλεισμού από τα απαραίτητα για την επιβίωσή τους επιδόματα και τις θεραπείες.

Η Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα Αναπήρων, μαζί με τους αλληλέγγυους εργαζόμενους, στηρίζει τον δίκαιο αγώνα της συναδέλφου και ζητά την άμεση αναγνώριση του ποσοστού της αναπηρίας της και την απονομή του αντίστοιχου επιδόματος. Παράλληλα, απαιτεί την άμεση σύγκληση της αρμόδιας επιτροπής για την αλλαγή της απόφασης και την αποκατάσταση της αδικίας.

Η ανάγκη για αλλαγή είναι επιτακτική. Η πολιτική των περικοπών στην πρόνοια και υγεία πρέπει να σταματήσει. Οι εργαζόμενοι με αναπηρία αξίζουν την αξιοπρέπεια και τα δικαιώματα που τους αναλογούν.

Είναι ώρα να αναγνωριστεί η πραγματικότητα: δεν μπορεί να περπατήσει, και η αναπηρία της πρέπει να πιστοποιηθεί όπως επιτάσσει η νομοθεσία. Οι αρμόδιοι φορείς πρέπει να αναλάβουν άμεση δράση για να διορθώσουν αυτή την προκλητική αδικία και να αποδώσουν τα δικαιώματα που δικαιούται η συνάδελφος και κάθε άνθρωπος με αναπηρία στην εργασία.