Ο Αναστάσιος Πρατσόλης για τη συζήτηση για τη μετεκλογική πορεία του Σύριζα

Αναστάσιος Πρατσόλης-<<Με αφορμή τη συζήτηση που γίνεται τώρα για την μετεκλογική πορεία του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και τα πρώτα δείγματα της διακυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας και του προγράμματος της? διαμορφώνεται πλέον ένα ιστορικό θα έλεγα δίπολο μακρυά όμως από τον δικομματισμό των μεταπολιτευτικών χρόνων. Ένα δίπολο βαθειά ιδεολογικό με αναφορές στην κοινωνία. Πολλοί σήμερα βλέπουν η θέλουν να βλέπουν τον ΣΥΡΙΖΑ σαν εκφραστή της κεντροαριστεράς στην Ελλάδα, ξαναφέρνοντας έτσι στο προσκήνιο ένα αποστεομένο, άχρωμο δικομματισμό. Για να δούμε, όμως, το εάν αυτό έχει δικαιωθεί ιστορικά? Βλέπουμε στα τελευταία 15 χρόνια όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη το χώρο της Σοσιαλδημοκρατίας που εξέφραζε όπως πίστευε τον χώρο της κεντροαριστεράς διαρκώς να συρρικνώνετε, διαρκώς να απομονώνετε από την κοινωνία, ανεξάρτητα από τα πρόσωπα που ηγούνται κάθε φορά. Και ο λόγος ποιος είναι? Πιστεύω το λίγο αριστερά, το λίγο κέντρο, και η πολύ δεξιά πολιτική, ένας πολιτικός αχταρμάς χωρίς σαφές ιδεολογικό στίγμα. Είμαι από τους ανθρώπους που πιστεύουν στην Προοδευτική Συμμαχία, που πιστεύουν με πάθος θα έλεγα στο άνοιγμα των κομματικών οργανώσεων για να μπει νέο αίμα, νέες ιδέες, νέα ορμή και να σταματήσουν οι “κλειστές” κομματικές παρέες, για να είναι το κόμμα σε πλήρη αντιστοίχηση με την δύναμη του στην κοινωνία που σίγουρα είναι πάνω από το 31,5% των πρόσφατων εκλογών. Ποια θα είναι όμως τα προτάγματα που θα μπουν σε αυτή την πρόσκληση?
Το στοίχημα παραμένει και είναι μεγάλο. Να μην παρεκκλίνουμε από τις αρχές μας που δίνουν το ιδιαίτερο νόημα στον πολιτικό μας χώρο.
Δεν μπορούμε να πάμε σε “απολιτικ καταστάσεις” πάρα μόνο στην κατεύθυνση να αναδείξουμε την αριστερή πολιτική μας φυσιογνωμία.
Είμαστε η Αριστερά των κοινωνικών αγώνων, η Αριστερά του κοινωνικού κράτους, της δίκαιης και ισόρροπης ανάπτυξης των ίσων ευκαιριών για όλους, η Αριστερά που δεν κρύβετε αλλά τολμά.
Η σημερινή κυβέρνηση δείχνει κάθε μέρα που περνάει το νέο φιλελεύθερο πρόγραμμα της και την προσπάθεια αλωσης του Κράτους, με την δικαιολογία του εκσυγχρονισμού του.
Δικό μας καθήκον είναι η συνειδητή προγραμματική αντιπαράθεση, η ανάδειξη των διαφορών μας μέσα από το δικό μας καθαρό οπλοστάσιο.