Σεισμός στην Εύβοια: Οι ισχυρές δονήσεις έχουν «ταράξει» τους Ευβοιώτες

Οι σεισμοί στην Εύβοια, το τελευταίο διάστημα, δεν φαίνεται να λείπουν από τη ζωή μας, κάνοντας αισθητή διαρκώς την «παρουσία» τους.

Το γεγονός αυτό έχει αρνητικό αντίκτυπο στην ψυχολογία ιδίως μάλιστα όσον αφορά τα άτομα που βιώνουν συχνά τέτοιες καταστάσεις.

Ωστόσο σε τέτοιες περιπτώσεις ο πανικός είναι περισσότερο καταστροφικός παρά ωφέλιμος.

Είναι γνωστό μάλιστα πως η χώρα μας κατέχει την έκτη θέση στην κατάταξη με τις πιο σεισμογενείς χώρες του κόσμου και την πρώτη στην Ευρώπη, έχοντας δώσει μέσα στο πέρασμα των αιώνων δεκάδες σεισμούς άνω των 6 Ρίχτερ.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί ο σεισμός της Πάρνηθας του 1999, ο οποίος παρόλο που δεν ξεπέρασε τα 6 Ρίχτερ (5,8) ήταν ο φονικότερος των τελευταίων 50 χρόνων, καθώς οι νεκροί πλησίασαν τους 150 και οι υλικές ζημιές ανήλθαν σε περίπου 3 δισεκατομμύρια ευρώ.

Ωστόσο, εκτός από τις υλικές ζημιές που ήταν πολλές, οι ψυχικές ήταν περισσότερες.

Σύμφωνα μάλιστα και με μια μελέτη που πραγματοποίησαν παλαιότερα στο Λονδίνο οκτώ σπουδαίοι Έλληνες της ψυχιατρικής σε 157 επιζώντες και θύματα τραυματισμών από τον σεισμό της Πάρνηθας το 1999 διαπιστώθηκε διαταραχή μετατραυματικού στρες σε υπολογίσιμο ποσοστό του δείγματος (37%) και με τη βαρύτητα να ποικίλλει.

Μάλιστα, το 22% των επιζώντων ανέφερε γενική δυσφορία και ανησυχία, ενώ το 15% μειωμένη ικανότητα προσαρμογής στην καθημερινότητα λόγω των σχετικών συμπτωμάτων.

Η ένταση του φόβου κατά τη διάρκεια του σεισμού και η συμμετοχή σε επιχειρήσεις διάσωσης σχετίζονταν με μεγαλύτερη «μετασεισμική» ψυχολογική δυσφορία.

Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι ψυχολογικές συνέπειες των σεισμών μπορεί να είναι σοβαρές και μακροχρόνιες ακόμη και όταν το μέγεθος του σεισμού δεν είναι ιδιαίτερα μεγάλο, καθώς ο σεισμός μπορεί να ταρακουνήσει όχι μόνο την επιφάνεια, αλλά και την ψυχολογία του κάθε ανθρώπου.

Συνεπώς εκτός από τις υλικές ζημιές χρειάζονται ειδική μεταχείρηση και οι ψυχολογικές, και σε αυτό καθοριστικό ρόλο έχουν οι ειδικοί.

Οι ψυχοθεραπείες ενδείκνυνται σε τέτοιες περιπτώσεις καθώς όπως έχουν αποδειχθεί μειώνουν το φόβο και τα συμπτώματα της διαταραχής μετατραυματικού στρες και θεωρούνται απαραίτητες σε αυτές τις καταστάσεις.

Τα άτομα μέσα από τις συνεδρίες «θεραπεύονται» και αποκτούν με την πάροδο του χρόνου συναισθηματική «ανοσία» σε ενδεχόμενους μελλοντικούς σεισμούς.