Εύβοια: Ράγισαν καρδιές στο τελευταίο αντίο του Παναγιώτη που έφυγε πρόωρα από την ζωή

Σε κλίμα βαθιάς συγκίνησης και πένθους πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 2 Νοεμβρίου, η εξόδιος ακολουθία του Παναγιώτη Διονυσίου στην Νέα Λάμψακο, όπου συγγενείς, φίλοι και κάτοικοι της περιοχής αποχαιρέτησαν τον αγαπητό τους συμπολίτη, που έφυγε πρόωρα από τη ζωή, μετά από σφοδρή μάχη με τη σοβαρή ασθένεια που τον ταλαιπωρούσε.

Η τελετή πραγματοποιήθηκε στον Ιερό Ναό Αγίου Τρύφωνα Νέας Λαμψάκου, με την παρουσία πλήθους ανθρώπων που ήρθαν να τιμήσουν τη μνήμη του και να εκφράσουν τα συλλυπητήριά τους στην οικογένειά του. Από νωρίς το απόγευμα, η σορός του Παναγιώτη βρισκόταν στον ναό, όπου οι συγχωριανοί του και οι φίλοι του είχαν την ευκαιρία να του πουν το τελευταίο αντίο.

Ανθρώπινη δύναμη και αξιοπρέπεια έως το τέλος

Ο Παναγιώτης Διονυσίου ήταν ένας άνθρωπος που ξεχώριζε για την καλοσύνη του, το αληθινό του χαμόγελο και τη θετική του ενέργεια. Οι άνθρωποι που τον γνώριζαν μιλούν με συγκίνηση για τη δύναμη ψυχής που επέδειξε κατά τη διάρκεια της ασθένειάς του. «Πάλεψε σαν λιοντάρι», είπαν οι δικοί του άνθρωποι, οι οποίοι δύσκολα μπορούν να αποδεχτούν την απώλεια του αγαπημένου τους.

Ο θάνατός του ξύπνησε θλιβερές μνήμες, καθώς λίγα χρόνια νωρίτερα είχε χαθεί και ο αδελφός του, Βασίλης Διονυσίου. Η τοπική κοινωνία, αλλά και η οικογένεια, βρήκαν παρηγοριά στη σκέψη της «σμίξης» των δύο αδελφών στον άλλο κόσμο, μία σκέψη που έφερε λίγο φως στη σκιά του πένθους.

Ο Παναγιώτης άφησε πίσω του ένα δυσαναπλήρωτο κενό

Η κοινότητα της Νέας Λαμψάκου παραμένει βυθισμένη στη θλίψη, καθώς ο Παναγιώτης Διονυσίου άφησε πίσω του ένα δυσαναπλήρωτο κενό, αλλά και ένα παράδειγμα δύναμης και αξιοπρέπειας που θα μείνει χαραγμένο στις καρδιές όλων. Παρά την οδύνη που του προκάλεσε η ασθένεια, ο Παναγιώτης δεν έχασε ποτέ την ελπίδα του ούτε το χαμόγελό του. Οι κάτοικοι της περιοχής θυμούνται έναν νέο άνθρωπο, γεμάτο ζωντάνια και καλοσύνη, που απέδειξε με τον πιο συγκινητικό τρόπο πως, ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές, η ανθρωπιά και η δύναμη της ψυχής δεν λυγίζουν.