Εύβοια: Το έθιμο του στιφάδου επιστρέφει – Πότε θα γίνει φέτος

Η παράδοση συνεχίζεται και φέτος στην Εύβοια με το αγαπημένο και καθιερωμένο έθιμο του στιφάδου, που κάθε χρόνο συγκεντρώνει πλήθος επισκεπτών και κατοίκων της περιοχής. Όπως ανακοινώθηκε από την Επιτροπή της Πανήγυρης, η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 16 Αυγούστου 2025, λόγω της νηστείας της Παρασκευής 15 Αυγούστου, όπου τιμάται η Κοίμηση της Θεοτόκου.

Οι προετοιμασίες έχουν ήδη ξεκινήσει με μεράκι και ενθουσιασμό. Η αρχή θα γίνει την Κυριακή 13 Ιουλίου, το πρωί, με τον καθιερωμένο εθελοντικό καθαρισμό του περιβάλλοντος χώρου της πανήγυρης. Η Επιτροπή καλεί όλους τους κατοίκους και φίλους του εθίμου να συμμετέχουν ενεργά:
«Βάζουμε τη βενζίνη και τη μεσινέζα, βάζετε το χαμόγελό σας και το χορτοκοπτικό σας!» αναφέρουν χαρακτηριστικά με χιούμορ και αισιοδοξία.

Επιπλέον, τη Δευτέρα 21 Ιουλίου, το απόγευμα, θα γίνει το παραδοσιακό μάζεμα των καζανιών από τα σπίτια του χωριού. Η Επιτροπή απευθύνει έκκληση σε όλους όσοι μπορούν να διαθέσουν το καζάνι τους, ώστε το έθιμο να πραγματοποιηθεί με επιτυχία και φέτος.

Η εκδήλωση θα κορυφωθεί με τη μεγάλη γιορτή του Στιφάδου στις 16 Αυγούστου, μια νύχτα γιορτής, ενότητας και ευχαριστίας, αφιερωμένη στην Παναγία και την κοινότητα.

Η Επιτροπή της Πανήγυρης της 15ης Αυγούστου αποτελείται από:

• Κατσαρή Κλαίρη – Πρόεδρος

• Νικόδημος Δημήτρης – Ταμίας

• Αλεξανδρής Κωνσταντίνος – Γραμματέας

• Μπενέτος Γιώργος του Ανασ. – Μέλος

• Βασιλική Τόγια – Μέλος

• Κουλούριδης Σταύρος – Μέλος

• Τσακοφίτης Γιώργος – Μέλος

Σε ποιο χωριό της Εύβοιας θα γίνει το έθιμο του στιφάδου

Ανήμερα του Δεκαπενταύγουστου, στη γιορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, στον περίβολο της μικρής Βυζαντινής εκκλησίας της Μεγαλόχαρης  στον Οξίλινθο Ευβοίας, μετά τη θεία λειτουργία, προσφέρεται κατά παράδοση σε όλους τους προσκυνητές, εκλεκτή ρετσίνα και παραδοσιακό στιφάδο.

Ο μικρός ναός της Παναγίας των Χατηριάνων, χρονολογείται από το ΙΔ’ αιώνα και συγκεκριμένα από τα έτη 1300-1370.

Στον ιερό ναό δεν υπάρχει κτητορική επιγραφή. Συνάγεται ότι κατασκευάστηκε αρχές 14ου αιώνα. Ο ναός είναι σταυρεπίστεγος, δηλαδή στη στέγη σχηματίζεται με σαφήνεια το σχήμα του σταυρού. Περιλαμβάνει πολλές τοιχογραφίες και μέρη άλλων που διασώθηκαν.

Η εκκλησία αυτή έχει μελετηθεί από ιστορικούς τέχνης και αρχιτέκτονες (Μελίτα Εμμανουήλ, Χλέπα Ελένη) και ο διάκοσμός της είναι παρόμοιος με αυτόν του Αγίου Δημητρίου στο Μακρυχώρι. Σύμφωνα με τους ειδικούς έχει από τις ωραιότερες τοιχογραφίες της περιόδου  (ολοκλήρωση αποκατάστασης μνημείου το 2012 -23η Εφορεία Αρχαιοτήτων).

Ο Οξύλιθος πήρε την ονομασία του από τις λέξεις «Οξύ-Λίθος», δηλαδή από τη μυτερή πέτρα που υπάρχει στην κορυφή του Οξυλίθου, του σβηστού ηφαιστείου που δεσπόζει στην ευρύτερη περιοχή. Πρόκειται για ένα ηφαιστειακό σύμπλεγμα που δημιουργήθηκε πριν 14 εκατομμύρια χρόνια, αποτελεί μνημείο της φύσης και περιλαμβάνεται στον επικαιροποιημένο κατάλογο γεωτόπων του ΙΓΜΕ.

Εκεί, πάνω στις πλαγιές του, περισσότερα από 100 χρόνια πριν, κάτοικοι του χωριού, κουβαλώντας τις πέτρες με τα χέρια, ανέγειραν τη γραφική Εκκλησία Ευαγγελισμός της Θεοτόκου. Για να τους προστατεύει η Αρχοντοπαναγιά και να «αγκαλιάζει» τη στεριά και τη θάλασσα που απλώνεται μπροστά στο ναό της.

Το ηφαίστειο του Οξυλίθου έχει μελετηθεί από πολλούς ερευνητές, κυρίως Ιταλούς και Έλληνες, διότι θεωρείται το πιο προφανές υπόλειμμα ηφαιστειακής δραστηριότητας στην ευρύτερη περιοχή του κεντρικού Αιγαίου. Από την εξέταση των ηφαιστειακών πετρωμάτων (κυρίως δακίτες και λιγότερο ανδεσίτες), φάνηκε ότι πρόκειται για πετρώματα που δημιουργήθηκαν πριν έντεκα εκατομμύρια χρόνια περίπου.

Από παραλίες προτείνουμε το Στόμιο Οξυλίθου, που είναι μια πολλή καθαρή παραλία, όπως όλες όσες βρέχονται από το Αιγαίο. Στην παραλία εκβάλει και ο ποταμός Μανικιάτης, έτσι η περιοχή αποτελεί έναν σημαντικό υδροβιότοπο.

Στον Οξύλιθο υπάρχουν τρεις μεσαιωνικοί ναοί που έχουν κηρυχθεί ως προέχοντα βυζαντινά μνημεία: Άγιος Νικόλαος, Αγία Άννα και Κοίμησις της Θεοτόκου. Στην περιοχή θα δείτε και τον αρχαιολογικό χώρο Βιγλατούρι, τα ευρήματα  του οποίου αποδεικνύουν ότι εκεί υπήρξε σημαντικότατο κέντρο του 8ου αι. π.Χ., ισάξιο με αυτά της Ερέτριας και της Χαλκίδας.