Ο ναός της Παναγίας στην Εύβοια χτισμένος πάνω σε ηφαίστειο

Στην κορυφή του ηφαιστείου Οξυλίθου στην Εύβοια, σε ύψος που αγγίζει τα βράχια της «Τούρλας», στέκει αγέρωχη η εκκλησία της Παναγίας της Οξυλιθιώτισσας. Το μοναδικό εκκλησάκι στην Ελλάδα που είναι «σκαρφαλωμένο» πάνω σε ηφαίστειο, αποτελεί σημείο θρησκευτικής και ιστορικής σημασίας για την περιοχή.

Ανακαινισμένο πρόσφατα, το εκκλησάκι προσφέρει στους επισκέπτες του όχι μόνο την ευκαιρία να προσκυνήσουν, αλλά και να απολαύσουν την απαράμιλλη θέα προς το Αιγαίο και το χωριό Οξύλιθος, που βρίσκεται ακριβώς κάτω από τον ηφαιστειακό κώνο. Η περιοχή, γεμάτη από βραχώδεις λόφους και ηφαιστειακά πετρώματα, δίνει μια μοναδική αίσθηση της ιστορίας και της φύσης που συνυπάρχουν αρμονικά.

Η Ιστορία του Οξυλίθου και της Εκκλησίας

Η ονομασία του Οξυλίθου προέρχεται από τις λέξεις «Οξύς» και «Λίθος», λόγω της μυτερής πέτρας που κοσμεί την κορυφή του ηφαιστείου. Εδώ, πριν 200 χρόνια, οι κάτοικοι του Οξυλίθου, με μεγάλο κόπο, έστησαν την εκκλησία της Παναγίας. Οι πέτρες μεταφέρονταν με τα χέρια, για να δημιουργηθεί ένα από τα πιο γραφικά και ιστορικά μνημεία της Εύβοιας.

Η περιοχή δεν είναι μόνο σημαντική θρησκευτικά. Σύμφωνα με την παράδοση, ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης βρήκε καταφύγιο στα σπήλαια του ηφαιστείου, ενώ ασκήτευε κοντά στη νήσο Σκυροπούλα. Εδώ, έγραψε το περίφημο βιβλίο του «Συμβουλευτικό Εγχειρίδιο», το οποίο έχει διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην πνευματική παράδοση της περιοχής.

Η Θαυματουργή Εικόνα

Μέσα στο εκκλησάκι φυλάσσεται η θαυματουργή εικόνα των Αγίων Ιωακείμ και Άννας, μια σπάνια τεχνοτροπία αγιογράφησης. Στην εικόνα, η Παναγία απεικονίζεται να αγκαλιάζει τρυφερά τον Πατέρα της, ενώ η Αγία Άννα προσεύχεται με τα χέρια ανοιχτά στον Άγιο Ιωακείμ για να της χαρίσει παιδί. Η εικόνα αυτή προσελκύει πλήθος πιστών κάθε χρόνο, ιδιαίτερα στις 25 Μαρτίου, ημέρα που γιορτάζει το εκκλησάκι.

Το Ηφαίστειο του Οξυλίθου

Το ηφαίστειο του Οξυλίθου, που μελετήθηκε εκτενώς από Έλληνες και Ιταλούς γεωλόγους, είναι το πιο προφανές υπόλειμμα ηφαιστειακής δραστηριότητας στην περιοχή του κεντρικού Αιγαίου. Οι ηφαιστειακές πέτρες, κυρίως δακίτες και ανδεσίτες, χρονολογούνται περίπου έντεκα εκατομμύρια χρόνια πριν.

Η περιοχή του ηφαιστείου, εκτός από το θρησκευτικό της ενδιαφέρον, είναι και πηγή φυσικού κάλλους και γεωλογικής σπουδαιότητας. Από τις μικρές πηγές που βρίσκονται στην νοτιοδυτική πλευρά του, υδροδοτείται η περιοχή από το 1929 μέχρι και το 1980, ενώ το νερό που αναβλύζει θεωρείται εξαιρετικής ποιότητας.