Σήμερα γιορτάζει άλλος ένας θαυματουργός Άγιος της Εύβοιας! Τα θαύματα του Οσίου Πορφυρίου

Από την Εύβοια κατάγεται ο Άγιος Πορφύριος, τα θαύματα του οποία είναι γνωστά σε χιλιάδες πιστούς.

Ο Όσιος Πορφύριος γεννήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 1906.

Γενέτειρά του ήταν το χωριό Άγιος Ιωάννης στον σημερινό Δήμο Ταμιναίων στην Εύβοια. Το όνομά που του έδωσαν οι γονείς του ήταν Ευάγγελος ενώ το επώνυμο που έφερε Μπαϊρακτάρης. Ο πατέρας του είχε πάει να δουλέψει στη διώρυγα του Παναμά, για να συντηρήσει την οικογένειά του. Κι ο μικρός Ευάγγελος δούλευε στα χωράφια και έβοσκε τα λιγοστά πρόβατά τους στις πλαγιές του χωριού.

Ήδη από μικρός ο Ευάγγελος έδειξε την κλίση του προς το μοναχισμό. Σε ηλικία 13 ετών κι ενώ δεν είχε τελειώσει παρά μόνο την Β’ Δημοτικού πήγε στο Άγιο Όρος. Τα επόμενα 6 περίπου χρόνια της ζωής του έζησε στη σκήτη της Αγίας Τριάδος στα “Καυσοκαλύβια”. Έζησε ως υποτακτικός κοντά σε δύο γεροντάκια κι εκάρη μοναχός με το όνομα Νικήτας. Στη συνέχεια, λόγω σοβαρής ασθένειας επιστρέφει στην Εύβοια. Εκεί μόνασε στην Ιερά Μονή Αγίου Χαραλάμπους Λευκών Ευβοίας, στο Αυλωνάρι της Εύβοιας.

Σε ηλικία 20 ετών συνάντησε τον Αρχιεπίσκοπο του Σινά Πορφύριο, ο οποίος αναγνωρίζοντας σε αυτόν πνευματικά χαρίσματα, τον χειροτόνησε πρεσβύτερο, δίνοντάς μάλιστα το όνομα του. Τα επόμενα χρόνια, ο π. Πορφύριος έζησε στη Μονή Αγίου Νικολάου, στην Άνω Βάθεια του σημερινού Δήμου Αμαρυνθίων, επίσης στην Εύβοια.

Το 1940, σε ηλικία 34 ετών, λίγο πριν ξεσπάσει ο πόλεμος στις 12 Οκτωβρίου μετέβη ως Εφημέριος στην εκκλησία του Αγίου Γερασίμου, στην Πολυκλινική Αθηνών στην Ομόνοια όπου και υπηρέτησε για 33 χρόνια.

Με την πάροδο των ετών το 1973 έφυγε από την Αθήνα για να εγκατασταθεί αρχικά στον Άγιο Νικόλαο, στα Καλλίσια (σημερινή Καλλιθέα) της Πεντέλης και μετά από μερικά χρόνια στο Μήλεσι της Μαλακάσας. Εκεί παρέμεινε αρχικά σε μια ταπεινή σκηνή και αργότερα σε ένα τροχόσπιτο και μετά από πολλές δοκιμασίες οικοδόμησε το Ιερό Ησυχαστήριο της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος.

Ο όσιος γέροντας σύντομα είχε σημαντική φήμη και πολλοί πιστοί τον επισκέπτονταν στο Μήλεσι. Τον Νοέμβριο του 1991 μετά από θεία πληροφόρηση πήγε πάλι στο παλαιό κελί του, στα Καυσοκαλύβια του Αγίου Όρους, όπου και κοιμήθηκε στις 2 Δεκεμβρίου του ίδιου έτους.