Ζητούν απαντήσεις για την αντιπυρική περίοδο και στην Εύβοια

Η Ελλάδα βίωσε το καλοκαίρι του 2024 ακόμη μια καταστροφική αντιπυρική περίοδο. Συνολικά κάηκαν περίπου 500.000 στρέμματα, με τις πέντε μεγαλύτερες πυρκαγιές να καταστρέφουν 197.164 στρέμματα. Από τον Βαρνάβα έως το Χαλάνδρι, από τα βουνά της Κορινθίας μέχρι την Εύβοια, η φωτιά ξεπέρασε κάθε φυσικό και διοικητικό φραγμό.

Ανθρώπινες απώλειες και κοινωνική καταστροφή

Όπως καταγγέλλει το ΚΚΕ Ευβίας, ο τραγικός απολογισμός περιλαμβάνει τον θάνατο τεσσάρων πυροσβεστών εν ώρα υπηρεσίας και άλλων τριών πολιτών. Χιλιάδες οικογένειες είδαν τις περιουσίες τους να χάνονται: κατοικίες, καταστήματα, αυτοκίνητα και καλλιέργειες έγιναν στάχτη. Για τον απλό κόσμο, η αίσθηση της εγκατάλειψης και της αδυναμίας προστασίας παραμένει δραματικά ζωντανή.

Η «βιτρίνα» του κράτους

Παρά τις κυβερνητικές δηλώσεις για “πλήρη ετοιμότητα”, η πραγματικότητα διέψευσε κάθε προσδοκία. Το σχέδιο «ΑΙΓΙΣ», με προϋπολογισμό άνω των 2,1 δισ. ευρώ, δεν απέδωσε αποτελέσματα ανάλογα της επένδυσης. Αντί για ουσιαστική ενίσχυση της πρόληψης και της αντιμετώπισης πυρκαγιών, το κράτος επένδυσε σε στρατηγικές στρατιωτικοποίησης και επιτήρησης, σε ευθυγράμμιση με τις προτεραιότητες της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, απομακρυνόμενο από τις ανάγκες του λαού.

Χρόνιες ελλείψεις και προσωπικό «πολλαπλών ταχυτήτων»

Το Πυροσβεστικό Σώμα παραμένει υποστελεχωμένο κατά χιλιάδες οργανικές θέσεις. Αντί για 4.000 προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, επιλέγεται η προσωρινή ενίσχυση με εθελοντές και ξένους πυροσβέστες. Οι εργασιακές σχέσεις είναι κατακερματισμένες και οι συνθήκες απασχόλησης απαξιωτικές, με απλήρωτες υπερωρίες, ανεπαρκείς μισθούς και συνεχή επιφυλακή.

Αντίστοιχα, στη Δασική Υπηρεσία το 70% των θέσεων παραμένει κενό, με ελλείψεις 1.500 δασολόγων και 10.000 δασεργατών. Η χρηματοδότηση αγγίζει το μηδέν.

Πυροπροστασία με το σταγονόμετρο – δάση στο έλεος της αγοράς

Προγράμματα όπως το Antinero για καθαρισμούς, αποψιλώσεις και αντιπυρικές ζώνες υλοποιούνται αποσπασματικά, χωρίς συνολικό στρατηγικό σχεδιασμό. Ο νόμος 5106/2024, που παραδίδει τη διαχείριση των δασών σε ιδιώτες ξυλοβιομήχανους, θεσμοθετεί την εμπορευματοποίηση της φύσης με πρόσχημα την “μείωση της καύσιμης ύλης”.

Το κόστος της «πράσινης μετάβασης»

Η κυβέρνηση επικαλείται «έλλειψη πόρων» για την προστασία των δασών, αλλά δαπανά 25 δισεκατομμύρια ευρώ για εξοπλισμούς του ΝΑΤΟ και 500.000 ευρώ ημερησίως για την αποστολή φρεγάτας στην Ερυθρά Θάλασσα. Αυτή η προτεραιοποίηση αναδεικνύει ότι η προστασία της ανθρώπινης ζωής, της λαϊκής περιουσίας και του φυσικού πλούτου δεν αποτελεί επιλογή.

Οι πολιτικές των τελευταίων δεκαετιών, ανεξαρτήτως κυβερνήσεων, αντιμετωπίζουν τις δασικές πυρκαγιές αποκλειστικά ως επιχειρησιακό πρόβλημα, βασισμένες στην αεροπυρόσβεση, αντί στην πρόληψη και τη συνεχή διαχείριση του δάσους. Η αποκοπή της πρόληψης από την καταστολή, με την αποδυνάμωση της Δασικής Υπηρεσίας, έχει αποδειχτεί καταστροφική.

Αναγκαίες τομές για ένα ασφαλές και βιώσιμο αύριο

Το ΚΚΕ Ευβοίας αναφέρει ότι για να υπάρξει ουσιαστική αλλαγή, απαιτούνται άμεσα:

• Ανατροπή του σημερινού αντιπυρικού σχεδιασμού με έμφαση στην πρόληψη.

• Πλήρης και έγκαιρη χρηματοδότηση των δασικών υπηρεσιών από τον κρατικό προϋπολογισμό.

• Μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού σε Πυροσβεστική και Δασική Υπηρεσία.

• Απόσυρση του νόμου 5106/2024 και διαχείριση των δασών από δημόσιους, επιστημονικά καταρτισμένους φορείς.

• Κατάργηση των ελαστικών μορφών εργασίας και μονιμοποίηση όλων των εποχικών πυροσβεστών.

• Ενίσχυση του εξοπλισμού σε ξηρά και αέρα, με σύγχρονα μέσα και τεχνικές υποδομές.

• Αναγνώριση του επαγγέλματος του πυροσβέστη ως βαρύ και ανθυγιεινό, με πλήρη μισθολογική και υγειονομική κάλυψη.

Η προστασία της ζωής και του περιβάλλοντος δεν είναι κόστος – είναι δικαίωμα

Η αντιπυρική περίοδος δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται ως έκτακτο περιστατικό κάθε καλοκαίρι. Χρειάζεται σταθερή πολιτική βούληση, επιστημονική τεκμηρίωση και κοινωνική λογοδοσία. Η θωράκιση της χώρας απέναντι στις πυρκαγιές περνάει μέσα από τη δημόσια δασοπροστασία, την εργασιακή δικαιοσύνη και την κατάργηση της εμπορευματοποίησης του φυσικού πλούτου.