Β. Εύβοια: Ο Θεός του Αρτεμισίου «επέστρεψε» εκεί που ανήκει – Κοσμεί την είσοδο του Δημαρχείου Ιστιαίας Αιδηψού [εικόνες]

Ο Θεός του ΑΡΤΕΜΙΣΙΟΥ το Σεπτέμβριο του 1928 μετά την ανέλκυσή του φυλάχτηκε, πριν πάρει το δρόμο για το εθνικό αρχαιολογικό μουσείο Αθηνών, στο παλιό Γυμνάσιο Ιστιαίας μετά την προσπάθεια του τότε κοινοτάρχη Αρ. Σκουρτόπουλου.
Σήμερα το πιστό αντίγραφο τοποθετείται στον αύλειο χώρο του δημαρχείου μας (ίδια θέση με το παλιό γυμνάσιο Ιστιαίας) προσωρινά, πριν τοποθετηθεί μόνιμα στο Πευκί, στο βυθό της θάλασσας του οποίου φιλοξενήθηκε για 2000 περίπου χρόνια, όπως ανέφερε ο δήμαρχος Ιστιαίας Αιδηψού.
Στη στοά του Δημαρχείου μας εκτίθενται αναφορές σε εφημερίδες της εποχής (1928) και αναφορές για την εθνική και παγκόσμια εμβέλεια του «θεού του ΑΡΤΕΜΙΣΙΟΥ», τόνισε ο Γιάννης Κοντζιάς!

Όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν οι πολίτες αξίζουν συγχαρητήρια στη Δημοτική Αρχή και προσωπικά τον Δήμαρχο Γιάννη Κοντζιά για την ανάδειξη της τεράστιας ιστορίας του τόπου και του πολιτισμού και τον ευχαριστούν που έκανε το αυτονόητο.

Το άγαλμα αυτό πρόκειται για ένα από τα ωραιότερα, αλλά και από τα λιγοστά πρωτότυπα χάλκινα αγάλματα της κλασικής περιόδου. Είναι έργο χυτό, με υπερφυσικό μέγεθος και απεικονίζει το Δία ή τον Ποσειδώνα. Ο θεός παριστάνεται όρθιος, γυμνός, σε ευρύ διασκελισμό. Παρά την αυστηρότητα της μορφής, η κίνηση είναι έντονη και η απόδοση των ανατομικών λεπτομερειών ιδιαίτερα επιτυχής. Η γενειάδα του θεού είναι πλούσια και τα μακριά μαλλιά του μαζεύονται σε πλεξίδες γύρω από το κεφάλι, ενώ μπροστά πέφτουν σε κομψούς βοστρύχους γύρω από το μέτωπο. Τα μάτια του, που δεν σώζονται, ήταν ένθετα από άλλο υλικό. Το αριστερό του χέρι είναι τεντωμένο μπροστά, ενώ με το ανυψωμένο δεξί χέρι θα κρατούσε τον κεραυνό ή την τρίαινα. Στην πρώτη περίπτωση ταυτίζεται με το Δία, που είναι και το πιθανότερο, ενώ στη δεύτερη με τον Ποσειδώνα. Είναι έξοχο δείγμα του αυστηρού ρυθμού της αρχαίας ελληνικής πλαστικής, και αποδίδεται σε ικανότατο δημιουργό, ίσως στο διάσημο γλύπτη Κάλαμι.