Επέκταση του ωραρίου σε 13 ώρες– Τι προβλέπει το νέο εργασιακό πλαίσιο

Η κυβέρνηση προωθεί την αύξηση των ωρών εργασίας ως μέσο βελτίωσης του διαθέσιμου εισοδήματος των εργαζομένων.

Αντιμέτωπη με την ακρίβεια που μειώνει το πραγματικό εισόδημα και την αυξημένη φορολογία — όπως η μη προσαρμογή της φορολογικής κλίμακας στον πληθωρισμό, η υψηλή έμμεση φορολογία και ο ΦΠΑ — η κυβέρνηση εισάγει την 13ωρη ημερήσια εργασία.

Μέχρι τώρα, το ημερήσιο ωράριο δεν μπορούσε να ξεπερνά τις 10 ώρες: 8 ώρες ως κανονικό ωράριο, συν 2 ώρες είτε μέσω διευθέτησης (δηλαδή η επιπλέον ώρα να αναπληρώνεται σε άλλο χρόνο, με μειωμένο ωράριο ή ρεπό), είτε ως υπερωρία.

Παράλληλα, ο εργαζόμενος έχει τη δυνατότητα να απασχοληθεί σε δεύτερη εργασία μερικής απασχόλησης, φτάνοντας έως τις 13 ώρες ημερησίως, πάντα σεβόμενος το υποχρεωτικό διάλειμμα 11 ωρών ανάπαυσης.

Αντί λοιπόν για αυξήσεις και ελεύθερες Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας (ΣΣΕ), κάτι που θα βελτίωνε την οικονομική θέση των εργαζόμενων, με σχέδιο νόμου που αναμένεται να φέρει εντός του θέρους (πιθανότατα τον Ιούλιο) στη Βουλή η υπουργός Εργασίας, Νίκη Κεραμέως, θα δίνεται η δυνατότητα για περισσότερες ώρες δουλειάς.

Πέραν του «κλασικού» 8ωρου, επιπλέον δύο ώρες την ήμερα δωρεάν υπερωρία (μέσω της διευθέτησης του χρόνου εργασίας), συν 3 ώρες υπερεργασία (αυτή τη φορά με προσαύξηση έως 40%).

Η λύση αυτή προσφέρεται παράλληλα με την κατάργηση της προσαύξησης στις ασφαλιστικές εισφορές των υπερωριών, Κυριακών και αργιών, η οποία ισχύει από τον περασμένο Μάρτιο, σαν αντιστάθμισμα προς τις επιχειρήσεις που διαμαρτύρονται για την εφαρμογή της ψηφιακής κάρτας.

Και αυτό καθώς με την ψηφιακή κάρτα αποτυπώνεται με λεπτομέρεια… λεπτού της ώρας ο ημερήσιος και εβδομαδιαίος χρόνος εργασίας. Άρα περιορίζεται η «γκρίζα» μη ασφαλισμένη εργασία, ενώ πρέπει να… πληρώνονται και οι υπερωρίες.

Η ψηφιακή κάρτα οδήγησε σε αύξηση του εργατικού κόστους, στο βαθμό που περιορίστηκε η παράνομη απασχόληση, ενώ πολλές επιχειρήσεις υποχρεούνται τώρα είτε να δώσουν ρεπό, είτε να πληρώσου υπερωρίες (π.χ. +40% για την 6η ημέρα απασχόλησης πέραν του 40ωρου).

Και όποιες παρανομίες ανέδειξε η εφαρμογή της ψηφιακής κάρτας, σπεύδει τώρα η κυβέρνηση να την… νομιμοποιήσει.

Πιστή στο δόγμα περί ανταγωνιστικότητας της οικονομίας (χαμηλό κόστος παραγωγής) από την πλευρά της απασχόλησης: Χαμηλοί μισθοί αντί επενδύσεις εκσυγχρονισμού για ελκυστικά ελληνικά προϊόντα…

Βεβαίως οι επιχειρήσεις, οι οποίες υπαγορεύουν το εν λόγω σχέδιο για περισσότερες ώρες εργασίας με το χαμηλότερο δυνατό κόστος, επικαλούνται την έλλειψη εργατικών χεριών. Κυρίως στον Τουρισμό/Επισιτισμό όπου αναφέρονται έως και 60.000 κενά.

Ωστόσο η απροθυμία των εργαζομένων να μετακινηθούν προς τους τουριστικούς προορισμούς για εργασία έχει σχέση και με:

• Τις χαμηλές αμοιβές για 12ωρη ημερήσια απασχόληση 7 ημέρες την εβδομάδα, κάτι που είναι ο κανόνας στον Τουρισμό.
• Τις συνθήκες διαμονής στα τουριστικά μέρη και το κόστος ενοικίου.
• Τον περιορισμό (από τη ΔΥΠΑ/ΟΑΕΔ) της χειμερινής επιδότησης ανεργίας στους 3 ή 3,5 μήνες, εξέλιξη που μετέστρεψε σε άλλους κλάδους πολλούς εποχικά εργαζόμενους.

Να σημειωθεί ότι με αλλεπάλληλες νομοθετικές ρυθμίσει το εργατικό δίκαιο έχει ανατραπεί και, πλέον, προβλέπεται:

1. Μετατροπή της πλήρους απασχόλησης σε μερική με ατομική σύμβαση.

2. Διευθέτηση του χρόνου εργασίας σε μηνιαία βάση με ατομική σύμβαση.

3. Εργασία κατά την 6η ημέρα (Σάββατο) με διευθυντικό δικαίωμα και προσαύξηση 40% στο ωρομίσθιο.

4. Κατάργηση της 48ωρης συνεχόμενης ανάπαυσης.

5. Κατάργηση της αποζημίωσης απόλυσης για δοκιμαστική περίοδο 6 μηνών.

6. Καμία υποχρέωση επαναπρόσληψης ακόμη και εάν η απόλυση κριθεί δικαστικά παράνομη.

7. Κατάργηση της πρόσθετης ασφάλισης στις υπερωρίες ή την εργασία σε Κυριακές και αργίες, κάτι που μειώνει τον συντάξιμο μισθό του εργαζομένου.