Το ΚΚΕ για το παρατηρητήριο περιβάλλοντος στο Αλιβέρι

Μεγάλη διάσταση στα τοπικά ΜΜΕ πήρε τις τελευταίες μέρες το λεγόμενο παρατηρητήριο περιβάλλοντος στο Αλιβέρι. Μάλιστα με έκπληξη ακούσαμε το δήμαρχο μίας για πολλά χρόνια πολλαπλά επιβαρυμένης περιοχής με υψηλό αριθμό καρκινογενέσεων και μεγάλες κινητοποιήσεις ενάντια στην καύση του RDFακόμα και στο πολύ πρόσφατο παρελθόν, να μιλά για την «ανάγκη για πληροφόρηση των κατοίκων που υποφέρουν από αντικρουόμενες πληροφορίες» και όχι από τα δηλητήρια που αναπνέουν…

Από κοντά και ο Αντιπεριφερειάρχης περιβάλλοντος μίας περιοχής που από τις πλημμύρες πνίγεται, από τις φωτιές τσουρουφλίζεται και από τα βιομηχανικά απόβλητα δηλητηριάζεται δεκαετίες τώρα για να μη διαταραχθεί η κερδοφορία των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, για τις λαϊκές ανάγκες της οποίας δε διατίθενται κονδύλια προκειμένου να κατασκευαστούν έργα υποδομών και προστασίας του περιβάλλοντος καθώς δεν αποφέρουν κέρδη στους επιχειρηματικούς ομίλους.

Φτάνουν όμως τα κροκοδείλια δάκρια από τους όψιμους υπερασπιστές του περιβάλλοντος και της ανθρώπινης υγείας. Τα έργα και οι ημέρες των ίδιων και των κομμάτων τους είναι μάρτυρες της πολιτικής που υπηρετούν με συνέπεια. Γνωστή είναι άλλωστε η πολιτική της Ε.Ε. “ο ρυπαίνων πληρώνει”, που σημαίνει συνέχιση της ρύπανσης των βιομηχανικών ομίλων χωρίς καν να πληρώνουν, αφού τελικά την πληρώνει ο λαός. Είναι πολιτικό σύνθημα που έγινε η κολυμπήθρα του Σιλωάμ για τα πιο μεγάλα περιβαλλοντικά εγκλήματα όπως μαρτυρά η πείρα όχι μόνο από το Αλιβέρι αλλά και σε κάθε γωνιά της Ελλάδας από τον κοντινό Ασωπό και την περιοχή του Ασπρόπυργου και της Ελευσίνας ως τη Δυτική Θεσσαλονίκη και τα μεταλλεία στη Χαλκιδική. Στο πλαίσιο εφαρμογής αυτής της αρχής, η νομοθεσία επιτρέπει στην πράξη αυτός που θα καθορίσει τον χαρακτηρισμό της επικινδυνότητας των αποβλήτων να είναι η ίδια η επιχείρηση που παράγει τα απόβλητα.

Στο σπίτι του κρεμασμένου δε μιλάνε για σκοινί!

ΝΔ, ΚΙΝΑΛ και ΣΥΡΙΖΑ έχουν ατόφια την ευθύνη για την ουσιαστική ανυπαρξία μηχανισμών καταγραφής και ελέγχου της ρύπανσης από τις βιομηχανίες, για τις σκόπιμες ελλείψεις στους υπάρχοντες κανονισμούς. Ακόμα και στη γειτονική μας Αττική των 5 εκατομμυρίων κατοίκων, αποτελεί σήμερα μαγική εικόνα η αποτύπωση της πραγματικής κατάστασης ως προς τη ρύπανση και την έκθεση του πληθυσμού στους σχετικούς κινδύνους. Η τοξικότητα των ρύπων σε αέρα, γη, νερό, θάλασσα, τροφική αλυσίδα δεν μετράται και δεν εκτιμάται συστηματικά. Στο δίκτυο σταθμών μέτρησης του Εθνικού Δικτύου Παρακολούθησης της Ατμοσφαιρικής Ρύπανσης που την ευθύνη λειτουργίας του έχει το ΥΠΕΝ λειτουργούν μόνο 14 σταθμοί σύμφωνα με στοιχεία του 2019! Από αυτούς μόνο 6 μετρούν αιωρούμενα σωματίδια ΑΣ2.5 και μόνο 4 το βενζόλιο. Δεν υπάρχουν δεδομένα από συστηματικές μετρήσεις καρκινογόνων ουσιών όπως πολυκυκλικοί αρωματικοί υδρογονάνθρακες, διοξίνες, φουράνια κ.λπ.

Για όσους κανονισμούς υπάρχουν, όλες οι κυβερνήσεις ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΣΥΡΙΖΑ έως σήμερα έχουν φροντίσει με την πολιτική τους να είναι κανονισμοί στα χαρτιά. Ο κρατικός έλεγχος για την ασφαλή λειτουργία των επιχειρήσεων και την πρόληψη της ρύπανσης είναι ψευδεπίγραφος.Χαρακτηριστικό είναι ότι στα Τμήματα Επιθεώρησης Περιβάλλοντος των Σωμάτων Βορείου και Νοτίου Ελλάδας, το 2019 πανελλαδικά υπηρετούσαν συνολικά μόνο 17 επιθεωρητές Περιβάλλοντος, για να καλύψουν τις ανάγκες επιθεώρησης. Οι αντίστοιχες υπηρεσίες ελέγχου της κάθε Περιφέρειας είναι επίσης υποστελεχωμένες.

Επομένως δε δικαιούται να διατρανώνει τα φιλοπεριβαλλοντικά του αισθήματα ο ΣΥΡΙΖΑ και οι τοπικοί του άρχοντες στην κοινωνία του Αλιβερίου όπως έκαναν πρόσφατα στην κινητοποίηση για το RDF στην πύλη της ΑΓΕΤ στο Μηλάκι παρουσία του βουλευτή τους. Γιατί είναι ξεκάθαρο ότι εμπαίζει το λαό προκειμένου να καρπωθεί ψήφους από την αγανακτισμένη από τη μόλυνση περιοχή του Αλιβερίου ξεχνώντας ότι τα πεντέμισι χρόνια της διακυβέρνησής του δεν πήρε μέτρα ενάντια στην καύση του RDF. Γιατί στην ψηφοφορία για τον περιβαλλοντοκτόνο νόμο του 2020 έστριψε άλλωστε διά της αποχής προκειμένου να μην εμποδίζεται για επιχειρηματικά σχέδια η παραχώρηση αιγιαλού ακόμα και περιοχών natura όπως αυτές στην περιοχή μας.

Η λύση σήμερα είναι ο λαός του Αλιβερίου, οι φορείς του, οι οργανώσεις του στο κίνημα, η νεολαία της περιοχής να οργανώσουν την διεκδίκηση για:

• Να σταματήσει η καύση RDF/ SRF και κάθε άλλου παραγώγου σκουπιδιών! Οι μετρήσεις του παρατηρητηρίου είναι αναγκαίες να γίνουν για να διαπιστωθεί το μέγεθος της ζημιάς. Η λύση όμως δε δίνεται παρατηρώντας το φαινόμενο! Άλλωστε υπάρχουν επιστημονικά δεδομένα που αποδεικνύουν την επικινδυνότητα της καύσης.

• Μέτρα για την ασφαλή λειτουργία των βιομηχανικών μονάδων και των άλλων επιχειρήσεων στην περιοχή. Μέτρα πρόληψης του επαγγελματικού κινδύνου με έλεγχο της εργοδοτικής ευθύνης από τους ελεγκτικούς μηχανισμούς του κράτους, καταγραφή εργατικών ατυχημάτων και επαγγελματικών ασθενειών.

• Σχέδιο για την αποκατάσταση του Περιβάλλοντος από τη βιομηχανική ρύπανση με ευθύνη και χρηματοδότηση του κράτους.

Σε καλούμε να προβληματιστείς

Η ρύπανση είναι αποτέλεσμα της παραγωγής που στο επίκεντρό της έχει την αύξηση της κερδοφορίας. Κάθε επιχείρηση θα βάλει στο ζύγι πάνω από όλα τη δική της κερδοφορία την οποία και δε θα θυσιάσει με σκοπό την προστασία της κοινωνίας από τους ρύπους της. Όσοι νόμοι κι αν ψηφιστούν άλλα τόσα παραθυράκια θα υπάρχουν σαν ξέφωτα στο δρόμο της επιχειρηματικότητας!! Αυτό μαρτυρά η πείρα του λαού του Αλιβερίου που πρέπει να είναι σε διαρκή επαγρύπνηση! Ουσιαστική βιώσιμη συνύπαρξη του περιβάλλοντος και της ανθρώπινης υγείας και ευημερίας με την παραγωγική δραστηριότητα σε μία περιοχή μπορεί να εξασφαλίζεται μόνο κάτω από ένα κεντρικό επιστημονικό σχέδιο ανάπτυξης της κοινωνικοποιημένης παραγωγής που στο επίκεντρό του θα έχει την ικανοποίηση των ολοένα και διευρυνόμενων αναγκών του ανθρώπου. Αναγκών για αξιοποίηση της τεχνολογίας, της παραγωγής και της επιστήμης προς όφελός του και όχι με γνώμονα τη διασφάλιση της κερδοφορίας των μονοπωλίων και του κεφαλαίου