Λύκειο Ελληνίδων Χαλκίδας-Απαραίτητη η δημιουργία Τοπικών Λαογραφικών Μουσείων και Συλλογών σε όλες τις επαρχιακές πόλεις

Η μελέτης της Λαϊκής Τέχνης συγκέντρωσε την προσοχή των Ελλήνων Λαογράφων από την πρώτη αξιολόγηση της Λαϊκής Φιλολογίας και ζωής.
Στη διεθνή εθνολογία η αρχική μελέτη της τέχνης είχε στόχο της την ψυχολογική έκφραση των λαών ή την εξελικτική δεξιοτεχνία τους. Πολύ αργότερα προστέθηκε και η αισθητική πλευρά.
Στην Ελλάδα η λαϊκή χειροτεχνία, ακόμη και στην περίπτωση των βιοτεχνικών εκθέσεων πρώτο προσέχθηκε για την αισθητική σημασία της.
Χαρακτηριστικό είναι ότι στο διάγραμμα του ο Ν. Πολίτης για τα θέματα της Ελληνικής Λαογραφίας που δημοσιεύθηκε το 1909 έδωσε στον τομέα της Λαϊκής Τέχνης τον όρο «Καλλιτεχνία» και ότι το πρώτο Μουσείο Λαϊκής Τέχνης που ιδρύθηκε στην Αθήνα (στο Μοναστηράκι) ονομάστηκε « Χειροτεχνημάτων (1918)» κι έπειτα Κοσμητικών Τεχνών (1923).
Είναι ανθρώπινη η αρχική προσοχή των εκτιμητών προς το ωραίο και το πολύτιμο, στοιχεία που οδήγησαν στις πρώτες Μουσειακές συλλογές, από τις πινακοθήκες και τους θησαυρούς των αρχαίων ως τα Σύγχρονα Μουσεία Τέχνης οι πρώτες Λαογραφικές Συλλογές έγιναν από ιδιώτες (άρχοντες και μεγαλοαστούς) πράγμα που όχι μόνο έδειξε το δρόμο αλλά πλούτισε αργότερα τις κρατικές Συλλογές και τα Νεώτερα Μουσεία.
Στην Ελλάδα υπάρχουν ακόμα ιδιωτικές Συλλογές λαϊκής Τέχνης που κληροδοτούνται με τον καιρό στο κράτος, γίνονται ιδιωτικά Μουσεία όπως το Μουσείο Μπενάκη, Π. Κανελλοπούλου στην Αθήνα, Β. Κυριαζοπούλου στη Μύκονο, Λαογραφικό Μουσείο Κορίνθου, Εθνολογικό και Λαογραφικό Μουσείο Χρισσού Παρνασσίδος.
Δίνουμε κατωτέρω έναν πίνακα από τα κυριότερα Λαογραφικά Μουσεία και Συλλογές στην Ελλάδα τα οποία έχει επισκεφθεί το τμήμα από το 2005 – 2020 με σκοπό τη μελέτη και την αξιολόγηση των αντικειμένων και της τέχνης του παλαιότερου Λαϊκού βίου.
1ο Μουσείο Λαϊκής Τέχνης, ιδρύθηκε το 1918 από τον Γ. Δροσίνη. Το Μουσείο στεγαζόταν ως το 1971 στο Μοναστηράκι αλλά τώρα έχει εγκατασταθεί στην οδό Κυδαθηναίων.
2ο Μουσείο Μπενάκη: Πλούσια Συλλογή της οικογένειας Αντωνίου Μπενάκη που δωρίθηκε στο κράτος το 1930.
3ο Μουσείο Μπενάκη οδού Πειραιώς
4ο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο: Ιδρύθηκε από την ιστορική και εθνολογική εταιρεία της Ελλάδος το 1882. Έχει εκτός από ιστορικά δείγματα και καλή συλλογή από λαογραφικά είδη αγωνιστών, ελληνικές ενδυμασίες του 1821 και αναμνηστικά κειμήλια.
5ο Βυζαντινό Μουσείο Λ. Βας. Σοφίας Μέγαρο Δουκίσσης Πλακεντίας, ιδρύθηκε το 1914. Τα πλούσια εκκλησιαστικά είδη (άμφια, σκεύη) και οι εικόνες του (ιδιαίτερα με λαογραφικές παραστάσεις θαυμάτων και παραδόσεων) είναι πολύτιμα για τη μελέτη της λαϊκής θρησκευτικής ζωής.
6ο Μουσείο της πόλεως των Αθηνών
7ο Μουσείο Λαϊκής Τέχνης και Παράδοσης «Αγγελική Χατζημιχάλη» στην Πλάκα
8ο Μουσείο Σχολικής ζωής στην Πλάκα
9ο Μουσείο Ποντιακού Ελληνισμού στη Νέα Σμύρνη.
Επίσης διάφορα τοπικά Λαογραφικά Μουσεία:
 Πελοποννησιακό Λαογραφικό ίδρυμα Παπαντωνίου στο Ναύπλιο,
 Λαογραφικό Μουσείο Ζυγομαλά Αυλώνος Αττικής,
 Λαογραφικό Μουσείο Αράχοβας,
 Λαογραφικό Μουσείο Κορίνθου,
 Ιστορικό Εθνικό Μουσείο Χρισσού Παρνασσίδος ιδ. Συλλογή Ηλία Δαραδήμου
 Λαογραφικό Μουσείο Μικρασιατικού Πολιτισμού Όσιος Ιωάννης ο Ρώσσος στο Προκόπι Ευβοίας
 Λαογραφικό Μουσείο Λίμνης
 Λαογραφικό Μουσείο Αγ. Άννας
 Λαογραφικό Μουσείο Κύμης
 Λαογραφικό Μουσείο ψωμιού Αμφίκλεια
 Λαογραφικό Μουσείο ψωμιού Βαρνάβα
 Λαογραφικό Μουσείο ψωμιού Κορωπί
 Λαογραφικό Μουσείο Τανάγρας
 Λαογραφικό Μουσείο Ηλεκτρικών Σιδηροδρόμων Πειραιά
 Λαογραφική Συλλογή Λαϊκών Μουσικών Οργάνων Φοίβος Ανωγιάννης.
Είναι απαραίτητη η δημιουργία Τοπικών Λαογραφικών Μουσείων και Συλλογών σε όλες τις επαρχιακές πόλεις ή ακόμη και στις κοινότητες επειδή με τη συγκέντρωση και προβολή των παλαιών αντικειμένων όχι μόνο γίνεται γνωστός και μελετάται ο παλιότερος βίος, αλλά και διασώζονται οι μορφές του, ώστε να εμπνέουν και να ενθαρρύνουν την παραδοσιακή μας συνέχεια.