Ο Έλληνας αρωματοποιός που έφτασε μέχρι το Μπάκιγχαμ και κάνει θραύση στο εξωτερικό

Ένα άρωμα, μια μυρωδιά …πολλές ιστορίες. Όλες μαζί συνθέτουν τη δική του προσωπική διαδρομή…

Το μαγικό ταξίδι ενός παιδιού που ξεκίνησε από μια κουζίνα στην Κρήτη, όπου διασκέδαζε με τις μυρουδιές των γλυκισμάτων, και έφτασε μέχρι τα ανάκτορα του Μπάκιγχαμ για να επιδώσει τα «διαπιστευτήριά» του για τον κόσμο της αρωματοποιίας στο ίδιο το βασιλικό ζεύγος του Ηνωμένου Βασιλείου, αποκτώντας επάξια τον τίτλο του «βασιλιά των gourmand αρωμάτων», όπως τον χαρακτηρίζει ο ξένος Τύπος, πριν καλά-καλά κλείσει τα 36.

Ο λόγος για τον αυτοδημιούργητο Κρητικό αρωματοποιό, Θεόδωρο Καλοτίνη, η πορεία του οποίου στον κόσμο του επιχειρείν αποτελεί χαρακτηριστική περίπτωση «success story».

Λάνσαρε το πρώτο του άρωμα όταν ήταν μόλις 25 ετών, ξεκινώντας, όπως περιγράφει μιλώντας στο skai.gr, «από το μηδέν και με ένα όνειρο», αφού το αρχικό του μπάτζετ για το επιχειρηματικό ντεμπούτο του ήταν μόλις 1.000 ευρώ.

Όμως, ήταν αρκετά…

Με βάση και «ορμητήριό» του, από την πρώτη στιγμή, το Ηράκλειο της Κρήτης, σήμερα έχει καταφέρει, όχι μόνο να κάνει τη δουλειά του γνωστή στο εξωτερικό και να επεκταθεί στις διεθνείς αγορές, αλλά και να αφήσει το στίγμα του στον παγκόσμιο χάρτη της υψηλής αρωματοποιίας με μια prive συλλογή «extract de parfum»

Αντλώντας έμπνευση από παιδικές αναμνήσεις, μυρωδιές της φύσης και γεύσεις γλυκών ανέπτυξε τη δική του πατενταρισμένη μέθοδο δημιουργίας αρωμάτων. Και παρότι μια τέτοια επιτυχία ανοίγει «πόρτες», δεν σκέφτηκε ποτέ -όπως τονίζει- να εγκαταλείψει την Ελλάδα, ούτε επαναπαύθηκε.

Δηλώνει ταγμένος στην «αποστολή» του: να υπηρετήσει το άρωμα περισσότερο ως «τέχνη» και όχι απλώς ως brand. Με μεθοδική εργασία, άοκνη προσπάθεια, συνεχή εξέλιξη αλλά και αστείρευτη φιλοδοξία.

«Με μυρωδιές από την πατρίδα και όνειρα μεγάλα» ως τα δυνατότερα «ακόρντα στην… αρωματική παλέτα του», ο Έλληνας αρωματοποιός κατάφερε όχι μόνο να κεντρίσει την προσοχή της γαλλικής Vogue αλλά και να κερδίσει μια θέση στη λίστα του κορυφαίου περιοδικού με τα 12 καλύτερα αρώματα της χρονιάς για το 2024, φιγουράροντας μάλιστα δίπλα σε διεθνούς εμβέλειας οίκους, όπως ο Dior, ο Guerlain και ο Yves Saint Laurent.

Σήμερα, ο οίκος Theodoros Kalotinis Perfumer αποτελεί τον πρώτο ελληνικό οίκο αρωματοποιίας που μεταμόρφωσε αγαπημένες γεύσεις γλυκών σε έμπνευση.

Με «έλαιο»… τις αναμνήσεις

Εγκάρδιος και ενθουσιώδης, ο Θεόδωρος δηλώνει χαμογελαστά πως έμαθε να αγαπά τον κόσμο μέσα από τις μυρωδιές.

«Μεγάλωσα σε ένα σπιτικό με αγάπη, όπου η γιαγιά μου, τρομερή μαγείρισσα και γλυκατζού με μεράκι, είχε έναν δικό της τρόπο να μου μαθαίνει… τη ζωή», θυμάται, περιγράφοντας πώς κόλλησε το «μικρόβιο».

Το «κλείσε τα μάτια, Θοδωράκο, και πες μου τι μυρίζει» αποτελούσε μια πάγια πρακτική στο σπίτι τους, ήταν το αγαπημένο τους παιχνίδι, αλλά χωρίς να το ξέρει τότε, αποτέλεσε το πιο καθοριστικό μάθημα-εφόδιο για τη μετέπειτα πορεία του.

«Έτσι έμαθα να ξεχωρίζω τη ζεστασιά της βανίλιας, τη σπιρτάδα της κανέλας, τη γλύκα του γιασεμιού. Από εκείνο το μικρό κουζινάκι ξεκίνησε ένα μεγάλο όνειρο», λέει, εκμυστηρευόμενος πως κάθε άρωμα που δημιουργεί είναι για τον ίδιο μια μυστικιστική επιστροφή σε εκείνο το κουζινάκι – στις αναμνήσεις του, που έκανε τέχνη και… «υπογραφή« του.

Για τον Θεόδωρο, τα αρώματα είναι οξυγόνο, όνειρα, έρωτας, πάθος, στιγμές, θαλπωρή, μνήμη.Υπήρχαν πάντα στη ζωή του, σαν σκιές που τον ακολουθούσαν παντού από παιδί, όπως περιγράφει.

Στην εφηβεία, τα αρώματα εξελίχθηκαν σε πάθος. Τα συνέλεγε, τα μελετούσε, τα ένιωθε -όπως αναπολεί-, ακριβώς όπως άλλοι αντιλαμβάνονται μια μουσική ή ένα ποίημα.

«Μέσα μου όμως υπήρχε πάντα το μικρόβιο της δημιουργίας – μια εσωτερική ανάγκη να αφηγηθώ μια δική μου ιστορία, μέσα από ένα άρωμα».

Κάνοντας το πάθος… επάγγελμα

Το επόμενο βήμα του, λοιπόν, ήταν προδιαγεγραμμένο προ πολλού. Απλώς χρειαζόταν να γίνει το «κλικ» – μια αφορμή. Τι είναι όμως αυτό που μπορεί να ωθήσει κάποιον να μετατρέψει αυτό που αγαπά περισσότερο στη ζωή του, σε επαγγελματική δραστηριότητα;

Η επιθυμία να αφήσεις στον κόσμο κάτι που «μυρίζει όπως αγαπάς», λέει, και η φιλοδοξία να αφήσεις επίσης πίσω σου μια «κληρονομιά» που θα δώσει, ίσως, έμπνευση σε κάποιους άλλους.

«Το πιο βαθύ μου όνειρο ήταν πάντα να δημιουργώ αρώματα που μιλούν στις καρδιές των ανθρώπων, όπως κάποτε μιλούσαν και στη δική μου», εξομολογείται.

Και με αυτό το όνειρο, τα τελευταία 10 και πλέον χρόνια συνεχίζει να συνθέτει τη… «μυρωδιά της επιτυχίας».

«Ξεκίνησα λοιπόν τις πρώτες μου δοκιμές – λίγα αιθέρια έλαια, ένα τετράδιο με άπειρες σημειώσεις και μια καρδιά γεμάτη ανυπομονησία. Οι δοκιμές εξελίχθηκαν σε ένα ατελείωτο ταξίδι γνώσης, με λάθη, πειραματισμούς, σιωπή και συγκέντρωση. Μέσα από όλα αυτά γεννήθηκε σιγά-σιγά ο δικός μου, μοναδικός τρόπος δημιουργίας», αναπολεί.

Και τα πρώτα αρώματα. Τα οποία βέβαια φορούσε αποκλειστικά ο ίδιος. Όπως αποδείχθηκε όμως πολύ γρήγορα, τα αρώματά του είχαν …κάτι. «Με σταματούσαν στον δρόμο και με ρωτούσαν τι άρωμα φοράω», θυμάται.

Η αίσθηση αυτής της αποδοχής είναι μάλιστα που τον δίδαξε πως όταν κάτι το θέλεις αληθινά, το κάνεις – ακόμα κι αν χρειαστεί «να γκρεμίσεις και να ξαναχτίσεις δέκα φορές».

Άρχισε λοιπόν να παρουσιάζει δοκιμαστικά τις πρώτες δημιουργίες του, ώστε να διαπιστώσει εάν το εγχείρημα αυτό θα είχε απήχηση.

Η ανταπόκριση των άλλων οδήγησε τον Θεόδωρο στο επόμενο βήμα. Στο πρώτο του ταξίδι στην Grasse, στη νότια Γαλλία – τον «μυστικό κήπο» της παγκόσμιας αρωματοποιίας. Γνωστή και ως παγκόσμια πρωτεύουσα του αρώματος λόγω των ποικιλιών λουλουδιών που διαθέτει, αποτελεί τον τόπο όπου αναπτύχθηκαν μερικές από τις μεγαλύτερες αρωματοποιίες του κόσμου.

Εκεί ουσιαστικά, «μυήθηκε» για πρώτη φορά στις πρώτες ύλες, τα υλικά, την ουσία πίσω από κάθε νότα αρώματος. Και άρχισε να ενσωματώνει τα «μυστικά» αυτά στις νέες δημιουργίες του.

Από τις δοκιμές στο… master

Με νέα «όπλα στη φαρέτρα του» συνέχισε ακούραστα τις δοκιμές – αμέτρητες δοκιμές, μαζεύοντας εμπειρίες. Γιατί η εμπειρία είναι -πάντα ήταν- ο θεμέλιος λίθος στην τέχνη της αρωματοποιίας.

Συνέχισε όμως και το ταξίδι της γνώσης. Παρακολούθησε ταχύρρυθμα προγράμματα εκπαίδευσης στην κοσμητολογία και την αρωματοποιία, σε φημισμένες σχολές της Γαλλίας.

Όμως, όπως έχει δηλώσει, για τον ίδιο η αρωματοποιία είναι τέχνη και έτσι θέλησε να εμβαθύνει ακόμη περισσότερο στην ουσία της. Αποφάσισε λοιπόν, να αποκτήσει ακαδημαϊκό υπόβαθρο και να σπουδάσει Χημεία.

«Ποτέ δεν επαναπαύομαι. Η γνώση για μένα είναι μια διαρκής εξερεύνηση – ένα μονοπάτι χωρίς τέλος. Ακόμη και σήμερα μελετώ. Είμαι ερωτευμένος με την έννοια της διά βίου μάθησης, πιστεύω πως θα με συντροφεύει μέχρι τα βαθιά μου γεράματα», λέει, προσθέτοντας πως είναι στη φάση ολοκλήρωσης του μεταπτυχιακού του στην Κοσμητική Επιστήμη.

«Για μένα η επιστήμη δεν έρχεται να περιορίσει την τέχνη, αλλά να τη φωτίσει, να της δώσει διάρκεια, βάθος και δομή. Το άρωμα, όπως και η ζωή, θέλει ισορροπία, φαντασία και τεκμηρίωση, συναίσθημα και γνώση», καταλήγει.

Τα ροδοπέταλα… κρύβουν αγκάθια

Το 2014, λοιπόν, και ενώ συνεχίζει τις σπουδές του, κάνει το ντεμπούτο του στην αγορά, παρουσιάζοντας επίσημα τις πρώτες αρωματικές δημιουργίες του. Και συνεχίζει ακούραστα για περισσότερα από 10 χρόνια, πάντα με το ίδιο πάθος.

«Συστατικό» απαραίτητο, καθώς «το σύμπαν του Θεόδωρου» μπορεί να είναι γεμάτο από φίνες μυρωδιές, όμως ο δρόμος που τον οδήγησε εκεί μόνο «στρωμένος με ροδοπέταλα» δεν ήταν.

«Γνώρισα νωρίς τη δυσκολία. Υπήρξαν στιγμές που δεν έφταναν τα χρήματα ούτε για το ενοίκιο, και χρόνια που δούλευα ασταμάτητα σε δύο και τρεις δουλειές για να κρατήσω ζωντανό το όνειρό μου. Όμως ποτέ δεν λύγισα», λέει, σημειώνοντας πως το αρχικό μπάτζετ του ήταν μόλις 1.000 ευρώ.

Η ευρεία αναγνώριση άλλωστε δεν ήρθε αμέσως, αφού όπως σε κάθε τι αληθινό, έτσι και στην περίπτωσή του χρειάστηκε χρόνος, επιμονή και πολλή σιωπηρή δουλειά.

«Χωρίς χρήματα, αλλά με πίστη, πείσμα και μια αγάπη που δεν λύγισε ποτέ, ξεκίνησα την επιχείρησή μου. Σε μια Ελλάδα που το άρωμα δεν είχε ακόμη ανθίσει, εγώ ονειρευόμουν έναν κόσμο που θα μυρίζει συναίσθημα», θυμάται.

Σήμερα, καταξιωμένος πια, εξομολογείται πως η επιμονή, η πίστη του στη δημιουργία και κυρίως μια «εσωτερική φωνή» ήταν αυτά που κατάφεραν να τον κρατήσουν όρθιο.

Γιατί όπως τονίζει μονό το ταλέντο και μια «σωστή μύτη» δεν αποτελούν εχέγγυα για την επιτυχία.

Το «ταλέντο» στην όσφρηση είναι μόνο η αρχή. Πρέπει να έχεις και σωστή καρδιά αφού «όταν δημιουργείς με αλήθεια, η μυρωδιά φτάνει πιο μακριά κι απ’ τον άνεμο», λέει.

«Για εμένα, η επιτυχία ήρθε γιατί δούλεψα σκληρά, γιατί δεν αρκέστηκα στο εύκολο και κυρίως γιατί δεν πρόδωσα ποτέ αυτό που είμαι», τονίζει έχοντας συνειδητοποιήσει -όπως λέει- πως ο χαρακτήρας είναι τελικά το πιο ισχυρό «συστατικό» στην πορεία προς την αναγνώριση.

«Όταν είσαι αληθινός, ειλικρινής, επαγγελματίας και ξεκάθαρος, τόσο με τους συνεργάτες σου όσο και με το κοινό σου, τότε το αποτέλεσμα αποκτά ψυχή», δηλώνει, επιμένοντας ότι η επιτυχία δεν βασίζεται αποκλειστικά στην τύχη.

«Όλα έρχονται με κόπο, με σιωπηλές ώρες, με αποτυχίες, με το να ξαναχτίζεις από την αρχή όταν όλα καταρρέουν», λέει, αποκαλύποντας ένα ακόμη μυστικό του: επιλέγει να «βλέπει» πως όταν αγαπάς αυτό που κάνεις, βρίσκεις τη δύναμη να συνεχίζεις.

Με μότο λοιπόν το «sky is the limit», λέει πως το μεράκι του δεν σβήνει, αντιθέτως φουντώνει καθώς σκέφτεται νέα, δημιουργικά πλάνα που περιγράφει ως «καρπούς ζωής» που τους κρατά ακόμα σαν φυλαχτό.

Άλλωστε, μόλις λίγες ημέρες νωρίτερα λάνσαρε τρία νέα extract de parfum (Tiramisu, Peach Macaron, Matcha Ice Cream, Marzipan Gourmand).

Η κυκλοφορία τους ήδη έχει προκαλέσει τόσο ενθουσιασμό σε μπλόκερς και δημιουργούς ψηφιακού περιεχομένου που ασχολούνται με το άρωμα, ώστε απανωτά reels και βιντεάκια σε ψηφιακές πλατφόρμες, περιγράφουν συνεχώς εντυπώσεις για τις νέες αυτές δημιουργίες, και δίνουν έναυσμα για συζητήσεις επί συζητήσεων, αναλύσεις και ατέλειωτες περιγραφές και κριτικές από ενθουσιώδεις λάτρεις των αρωμάτων.

«Φυσικά, σαν επιχειρηματίας έχω άγχος, υπάρχουν δυσκολίες καθημερινά, ατελείωτες ώρες εργασίας, όμως η ιδιότητά μου ως δημιουργός με γεμίζει χαρά», περιγράφει, εξηγώντας πως η ελληνική αγορά αρωματοποιίας παραμένει περιορισμένη σε μέγεθος, ωστόσο παρουσιάζει υγιή δυναμική ανάπτυξης, ειδικά στον κλάδο των niche και artisanal αρωμάτων.

Όμως, και στο εξωτερικό δεν είναι ευκολότερα τα πράγματα. Ο ανταγωνισμός με τους μεγάλους οίκους είναι ιδιαίτερα έντονος, κυρίως λόγω της ισχυρής παρουσίας τους στα δίκτυα διανομής, του μαζικού marketing και της πολυετούς αναγνωρισιμότητας.

Επιπλέον, η είσοδος και η βιώσιμη δραστηριοποίηση στην υψηλή αρωματοποιία απαιτεί σε κάθε περίπτωση σημαντικές επενδύσεις, τόσο σε πρώτες ύλες όσο και σε τεχνογνωσία και εξοπλισμό. Το δε κόστος παραγωγής εξαρτάται από τη συνθετότητα της φόρμουλας και την ποιότητα των συστατικών. Για παράδειγμα, όπως αναφέρει ο Θεόδωρος, η τιμή ενός κιλού rose absolute μπορεί να φτάσει τα 4.000 ευρώ.

«Η υψηλή αρωματοποιία δεν είναι χαμηλού κόστους δραστηριότητα – απαιτεί στρατηγική και επιμονή», λέει, προσθέτοντας ότι τα τελευταία χρόνια οι επιχειρήσεις του κλάδου -όπως και εν γένει ο χώρος του επιχειρείν- κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν μια ακόμα πρόκληση: την εκτίναξη των τιμών.

Ο πληθωρισμός επηρέασε άμεσα τον τομέα της αρωματοποιίας, καθώς οι τιμές των πρώτων υλών, ιδιαίτερα των φυσικών συστατικών, αυξήθηκαν σημαντικά, εξηγεί ο Θεόδωρος και τονίζει πως παρότι καταγράφεται σχετική αποκλιμάκωση σε κάποιες κατηγορίες, οι τιμές δεν έχουν επανέλθει, γεγονός που καθιστά την παραγωγή ποιοτικών αρωμάτων, εμπορική δραστηριότητα με σταθερά υψηλό κόστος που απαιτεί προσεκτική τιμολογιακή στρατηγική.

«Αυτό δημιούργησε πίεση στις εταιρείες και στις ανεξάρτητες επιχειρήσεις που διατηρούν προσιτές τιμές, όπως η δική μου», σημειώνει, προσθέτοντας πως η στρατηγική της Theodoros Kalotinis δεν βασίζεται στον ανταγωνισμό αλλά στη δημιουργία αυθεντικού περιεχομένου, υψηλών προδιαγραφών αρωμάτων, και στη διεθνή προβολή.

«Τα προϊόντα μου έχουν ήδη κερδίσει αναγνωρισιμότητα από διεθνή fashion και lifestyle μέσα, χωρίς τις δομές ενός πολυεθνικού ομίλου – αυτό από μόνο του αποδεικνύει τη δυναμική των ανεξάρτητων brands όταν έχουν ουσία και κάτι καινοτόμο να παρουσιάσουν», καταλήγει.

Η «στέψη» του… από τον Κάρολο και την Καμίλα

Η μοναδικότητα αυτή των αρωμάτων της Theodoros Kalotinis άλλωστε αποτελεί το καλύτερο «εισιτήριο» για τη διεθνή προβολή της εταιρείας, που παρά τη «νεαρή ηλικία» της έχει σημαντικές επιτυχίες στο ενεργητικό της, που θα ζήλευαν πολλές μεγάλες και εδραιωμένες εταιρείες του κλάδου.

Μία από αυτές ήρθε το 2018, όταν ο Θεόδωρος κλήθηκε να δημιουργήσει προσωπικά αρώματα για τους -τότε- πρίγκιπα Κάρολο και δούκισσα Καμίλα, έπειτα από τιμητική πρόταση της Βρετανικής Πρεσβείας.

«Η συνάντηση αυτή ήταν μια στιγμή που θα κουβαλώ για πάντα στην καρδιά μου», θυμάται σήμερα ο Θεόδωρος, εξηγώντας πως για έναν αυτοδημιούργητο αρωματοποιό το να ακούσει λόγια θαυμασμού από τον Βασιλιά Κάρολο και τη Βασίλισσα Καμίλα, δεν είναι απλώς τιμητικό, είναι συγκινητικό.

«Δεν θα ξεχάσω ποτέ τα γράμματα που ανταλλάξαμε, ούτε το πόσο αληθινά χάρηκαν με τα αρώματα που δημιούργησα αποκλειστικά για εκείνους. Ο βασιλιάς Κάρολος έχει βαθιά αγάπη για τα αρώματα και για την Ελλάδα – και όταν μού έγραψε πως τα αρώματά μου του ξύπνησαν μνήμες από τις ελληνικές του ρίζες, ένιωσα πως αυτό το άυλο που λέγεται άρωμα, είχε φτάσει βαθιά», λέει, αποκαλύπτοντας πώς κατάφερε να κερδίσει το βασιλικό ζεύγος.

Για τον Κάρολο, συνέθεσε ένα άρωμα φρεσκάδας, με θαλασσινή αύρα και εσπεριδοειδή, συναφές με τις προτιμήσεις του Βρετανού μονάρχη που αγαπά την καθαρότητα, το φως, την ισορροπία.

Για την Καμίλα, αποκαλύπτει ότι δημιούργησε ένα άρωμα λουλουδάτο και φίνο, με φρεσκάδα αλλά και κομψότητα. Ένα άρωμα που δεν «φωνάζει», αλλά ψιθυρίζει.

Αναμφίβολα το 2018 αποτέλεσε «χρονιά-σταθμό» για την εταιρεία και τον ίδιο τον Θεόδωρο, αφού η βασιλική εύνοια, σε συνδυασμό με την καινοτομία των αρωμάτων του, συνέβαλε στην ταχεία επέκταση της φήμης του οίκου παγκοσμίως.

Πολύ σύντομα ακολούθησε άλλη μία σημαντική διεθνής αναγνώριση που καθιέρωσε τον οίκο Theodoros Kalotinis στην παγκόσμια αγορά αρωμάτων. Το άρωμά του «Bubble gum» συγκαταλέχθηκε στη λίστα της Vogue France με τα 12 καλύτερα αρώματα του 2024, μεταξύ κορυφαίων οίκων με μακραίωνη παράδοση όπως οι Dior, Guerlain και Yves Saint Laurent.

Αρώματα με… ρεαλισμό και νοστιμιά

Τι είναι αυτό που κάνει τα αρώματα του Θεόδωρου να ξεχωρίζουν; Χαρακτηριστικό γνώρισμα των συνθέσεών του είναι η πιστή, φωτο- ρεαλιστική αποτύπωση αρωμάτων και η απόδοση μιας μυρωδιάς ακριβώς όπως θα την αντιλαμβανόμασταν σε φυσικό περιβάλλον.

Εξαρχής άλλωστε τον μάγευε η ιδέα να αποτυπώσει κάτι γνώριμο, σχεδόν απτό, σε μορφή αρώματος.

«Η αγάπη μου για τη ζαχαροπλαστική -από παιδί ακόμα- εξελίχθηκε σε μια επιστημονική, τεχνική και συναισθηματική μέθοδο δημιουργίας», τονίζει εξηγώντας πως αποδομεί γλυκά, υλικά, γεύσεις και τα μεταφέρει βήμα-βήμα σε αρώματα, όχι με έναν αφηρημένο τρόπο, αλλά αναλύοντας συστατικά, συνδυασμούς, θερμοκρασίες και μεταφράζοντάς τα σε «νότες».

«Λατρεύω να δημιουργώ ρεαλιστικά αρώματα», σημειώνει, χαρακτηρίζοντας αυτήν του την προσέγγιση στην αρωματοποιΐα ως τη «σφραγίδα» του, το προσωπικό του αποτύπωμα αλλά και την αληθινή καλλιτεχνική του ταυτότητα, που μοιάζει να έγινε αντιληπτή μέσα από πειραματισμούς.

Όπως πρεσβεύει, κάθε αρωματοποιός -όπως κάθε καλλιτέχνης- έχει τη δική του δυναμική σε εκείνα που αγαπά πιο βαθιά. Και για εκείνον αυτό είναι η ρεαλιστική αποτύπωση, η στιγμή που κάποιος μυρίζει κάτι και λέει «είναι ακριβώς αυτό».

Όσο για το αν ξεχωρίζει ο ίδιος κάποιο από τα αρώματά του, αν έχει κάποιο πιο αγαπημένο, απαντά έμμεσα. «Όσο εύκολο είναι για έναν γονιό να ξεχωρίσει τα παιδιά του», λέει, εξηγώντας ότι για κάθε άρωμα νιώθει πως κουβαλά ένα κομμάτι της ψυχής του, μια ανάμνηση, μια εσωτερική ιστορία.

Παραδέχεται βέβαια πως υπάρχουν ορισμένες δημιουργίες του που τον καθόρισαν, όπως το «Symposium», ένα άρωμα εμπνευσμένο από την αρχαία Ελλάδα το οποίο περιγράφει ως ωδή στο κρασί, το κρητικό λάβδανο, τη βανίλια, το amber, που «μιλά με αρχέγονα υλικά και με έναν σχεδόν τελετουργικό ρυθμό».

Ή το «Crème Brûlée», ένα άρωμα που τον έκανε να νιώσει ολοκληρωμένος αρωματοποιός μιας και κατάφερε μέσω αυτού να αποδώσει με ρεαλισμό κάτι τόσο οικείο, τόσο γλυκό και τεχνικά απαιτητικό.

«Ο βασιλιάς των Gourmand αρωμάτων»

Όλα τα παραπάνω εξηγούν απόλυτα τον τίτλο που τού έχει δώσει ο διεθνής Τύπος: «βασιλιάς των Gourmand αρωμάτων» (αρώματα με γλυκές κατά βάση νότες).

Έναν τίτλο που επιμένει πως οφείλει εξολοκλήρου στον κόσμο και τον αποδέχεται με ευγνωμοσύνη και δέος, και τον οποίο βλέπει ως ευθύνη να συνεχίσει να δημιουργεί τολμηρά, αληθινά και με σεβασμό.

«Δεν αγαπώ απλώς τα gourmand. Εκφράζομαι μέσα από αυτά. Είναι το έδαφος όπου ανθίζει η ψυχή μου. Είναι αναμνήσεις, αγάπες, παιδικές γεύσεις, στιγμές που ήθελα να μείνουν για πάντα», λέει για τον… γευστικό του χάρτη σε μορφή αρώματος.

Βέβαια, δεν κρύβει πως συγκινείται εξίσου και από το άνθος λεμονιάς.

«Είναι λεπτό, αιθέριο, σχεδόν ψίθυρος… κι όμως έχει τη δύναμη να με διαλύει γλυκά. Αγγίζει κάτι βαθύ, κάτι εσωτερικό. Μου ξυπνά αναμνήσεις, με γεμίζει ευαισθησία, μου θυμίζει ανοιξιάτικα μεσημέρια και στιγμές που δεν περιγράφονται με λέξεις. Είναι από εκείνες τις νότες που δεν τις φοράς απλώς – τις νιώθεις μέσα σου, σαν παλιά αγάπη που δεν πέρασε ποτέ».

Παρότι όμως, όπως λέει, κάθε μυρωδιά, ακόμη κι αν δεν είναι «όμορφη», είναι μια εμπειρία, προφανώς δεν τις εκτιμά όλες, για παράδειγμα αυτήν της «τηγανίλας». «Δεν είναι κάτι που θα ήθελα να αποτυπώσω σε μπουκάλι» γιατί «όσο και να αγαπάς τις πρώτες ύλες, κάποιες μυρωδιές είναι καλύτερα να μένουν στην κουζίνα», λέει γελώντας, αφού «άρωμα είναι αυτό που σε κάνει να ονειρεύεσαι, όχι να ψάχνεις αποσμητικό για να το καλύψεις!».

Η σχέση του Έλληνα με το άρωμα

Σίγουρα, πάντως, θα συνεχίσει να δημιουργεί νέες συνθέσεις, γιατί αγαπά το άρωμα – όπως το αγαπάει και ο Έλληνας, και μάλιστα πολύ, όπως παρατηρεί ο Κρητικός αρωματοποιός.

«Το βλέπω, το νιώθω κάθε μέρα μέσα από τα μάτια, τα λόγια και τις αντιδράσεις του κόσμου. Ίσως αυτό που μας έλειπε ως λαός ήταν η αρωματική παιδεία, η καθοδήγηση, η δυνατότητα να αναγνωρίσουμε την αξία του αρώματος, όχι μόνο ως προϊόν, αλλά ως τέχνη και έκφραση. Όμως αυτό αλλάζει», τονίζει, θέτοντας ως προσωπικό του στοίχημα το να μυήσει όλο και περισσότερο κόσμο στην τέχνη της αρωματοποιίας – και σε όλα όσα αυτή αντιπροσωπεύει.

«Οι καταναλωτές στην Ελλάδα έχουν πλέον αυξημένη αντίληψη της αξίας ενός καλά επιμελημένου αρώματος. Παρ’ όλα αυτά, σε σύγκριση με ώριμες αγορές όπως η Γαλλία, η Ιταλία, η Ισπανία, οι ΗΠΑ και ο Καναδάς, η ελληνική αγορά παραμένει μικρή», σημειώνει, επισημαίνοντας ότι η παγκόσμια αγορά αρωμάτων σε αξία ανέρχεται σε πολλά δισεκατομμύρια και συνεχίζει να επεκτείνεται, κυρίως μέσω της ανόδου των ανεξάρτητων brands και της διαφοροποίησης προϊόντων.

Ωστόσο, δεν κρύβει ότι η αρωματοποιΐα σήμερα, ειδικά σε designer επίπεδο, έχει χάσει, για αρκετούς, την αίγλη της, καθώς οι λάτρεις συχνά παραπονιούνται για αρώματα που «δεν έχουν αυτό το κάτι που θα τα κάνει να ξεχωρίσουν».

«Όχι άδικα», σχολιάζει, εξηγώντας πως πράγματι πολλά από τα αρώματα που κυκλοφορούν σήμερα, ειδικά σε designer επίπεδο, μοιάζουν μεταξύ τους καθώς υπάρχουν συγκεκριμένες αρωματικές παλέτες που ανακυκλώνονται – και αυτό το αισθάνεται ο καταναλωτής.

Το «κάτι» που λείπει, εξηγεί, είναι εκείνη η σπίθα που σε κάνει να νιώθεις πως κρατάς στα χέρια σου κάτι αληθινό, κάτι μοναδικό.

«Παρ’ όλα αυτά, πιστεύω πως και στον κόσμο των designer υπάρχουν ακόμα αξιόλογες δημιουργίες. Όμως προσωπικά αγαπώ τη niche αρωματοποιία – εκεί όπου δεν υπάρχουν φραγμοί, ούτε εμπορικά καλούπια. Μόνο ελευθερία. Εκεί όπου το άρωμα είναι καθαρή τέχνη», συνοψίζει, εκτιμώντας πως υπάρχει ακόμη χώρος στην παγκόσμια αγορά για brands με διαφοροποίηση, ταυτότητα και υψηλή ποιότητα.

Η αγάπη σε.. μπουκάλι

Γι’ αυτό και ο ίδιος εστιάζει εκεί. Άλλωστε, για τον ίδιο η niche αρωματοποιία συνάδει με τη βασική πηγή έμπνευσής του που είναι, όπως επισημαίνει, η… αγάπη – σε όλες της τις μορφές. Η αγάπη για τον άνθρωπο, τη μνήμη, τη γεύση, τη ζωή την ίδια.

«Με εμπνέουν εκείνα που μυρίζουν όμορφα και αληθινά στα δικά μου μάτια: ένα γλυκό που μόλις βγήκε από τον φούρνο, ένα φιλί σε έναν ξένο στον δρόμο, μια στιγμή που πέρασε αλλά έμεινε μέσα σου. Θέλω να τα αποτυπώσω όλα αυτά σε άρωμα. Να τα βάλω μέσα σε ένα μπουκάλι, σαν μικρά αποσπάσματα ζωής», τονίζει, επισημαίνοντας πως η έμπνευση είναι παντού, φτάνει να έχεις την καρδιά σου ανοιχτή και τη μύτη σου έτοιμη να… «ονειρευτεί».

Γι’ αυτό, όταν τον ρωτώ τι πρέπει οπωσδήποτε να γνωρίζει για εκείνον όποιος επιλέγει σήμερα να φορέσει μια αρωματική δημιουργία του, απαντά πως για εκείνον το άρωμα δεν είναι απλώς επάγγελμα αλλά ο τρόπος του να πει «είμαι εδώ», «σ’ αγαπώ», «σε θυμάμαι», χωρίς να χρειάζεται να μιλήσει.

«Είναι μια γλώσσα άυλη, μα αληθινή. Κι όσο υπάρχουν άνθρωποι που την αναγνωρίζουν, που τη νιώθουν στην καρδιά τους, θα συνεχίσω. Με πίστη, ταπεινότητα, σκληρή δουλειά, χωρίς τυμπανοκρουσίες και… με άρωμα – μπόλικο άρωμα».