«Στενάζει» η εστίαση στην Εύβοια: Τι ζητούν οι επιχειρηματίες

Η εστίαση, ένας από τους βασικούς πυλώνες της ελληνικής οικονομίας και κοινωνικής ζωής, δέχεται ακόμη ένα χτύπημα που την οδηγεί στα όρια της ασφυξίας. Στην Εύβοια –και ιδιαίτερα στη Χαλκίδα, έναν ζωντανό και τουριστικό προορισμό με μακρά παράδοση στην καφεστίαση– οι επιχειρήσεις βρίσκονται πλέον σε καθεστώς επιβίωσης. Η αιτία; Η άνιση και άδικη φορολογική μεταχείριση του σερβιριζόμενου καφέ και αναψυκτικού.

Σήμερα, ο καφές που καταναλώνεται εντός ενός καταστήματος –με εξυπηρέτηση από προσωπικό, σε τραπέζια, με αυξημένο λειτουργικό κόστος– φορολογείται με 24% ΦΠΑ, ενώ ο ίδιος καφές σε πακέτο (takeaway) υπάγεται στον μειωμένο συντελεστή 13%. Η αντίφαση είναι κραυγαλέα. Η Πολιτεία επιλέγει να επιβαρύνει περισσότερο εκείνους που επενδύουν σε υποδομές, απασχολούν εργαζόμενους, πληρώνουν υψηλά ενοίκια και στηρίζουν την κοινωνική και τουριστική ζωή των πόλεων.

Αυτή η φορολογική στρέβλωση λειτουργεί ουσιαστικά ως ποινή στην ποιοτική εξυπηρέτηση και στην επιχειρηματική υπευθυνότητα. Αντί να επιβραβεύεται το μοντέλο της οργανωμένης εστίασης, τιμωρείται οικονομικά, με συνέπεια το σταδιακό μαρασμό της αγοράς. Στη Χαλκίδα, στην παραλία –ίσως το πιο εμβληματικό σημείο της πόλης– οι επαγγελματίες βλέπουν τα καταστήματα να βάζουν «λουκέτο» το ένα μετά το άλλο. Οι αριθμοί μιλούν τη δική τους γλώσσα, και δυστυχώς δείχνουν απογοητευτική πτώση του κύκλου εργασιών.

Η διατήρηση του ΦΠΑ στο 24% για τον σερβιριζόμενο καφέ και τα αναψυκτικά δεν μπορεί να δικαιολογηθεί ούτε από φορολογική σκοπιά ούτε από κοινωνική. Η κυβέρνηση δεν μπορεί να ισχυρίζεται πως στηρίζει την παραγωγική βάση, ενώ επιβάλλει υψηλότερη φορολόγηση σε όσους δημιουργούν θέσεις εργασίας και στηρίζουν την τοπική ανάπτυξη.

Το αίτημα των καταστηματαρχών της Εύβοιας, μέσω του Σωματείου τους «Ξένιος Ζεύς», είναι σαφές: εξίσωση του ΦΠΑ σερβιριζόμενου και takeaway καφέ στο 13%. Δεν πρόκειται για προνόμιο, αλλά για στοιχειώδη φορολογική δικαιοσύνη. Μια τέτοια κίνηση θα σήμαινε άμεση ανάσα ρευστότητας για τις επιχειρήσεις, διατήρηση των θέσεων εργασίας και ανάσχεση του κύματος λουκέτων που σαρώνει την αγορά.

Η Πολιτεία έχει την ευθύνη και την ευκαιρία να διορθώσει αυτή την αδικία. Να δείξει στην πράξη πως αναγνωρίζει τον ρόλο της εστίασης όχι μόνο ως οικονομικής δραστηριότητας, αλλά και ως κοινωνικού θεσμού. Η στήριξη της βιώσιμης επιχειρηματικότητας δεν μπορεί να μένει στα λόγια. Είναι ώρα για πράξεις.