Ερωτήματα για τη Δημοτική Αγορά στη Χαλκίδα

Ένα έργο που ξεκίνησε με μεγάλες προσδοκίες για την αναβάθμιση της Δημοτικής Αγοράς της Χαλκίδας φαίνεται πως έχει βαλτώσει, με συνεχείς καθυστερήσεις και πέντε παρατάσεις που προκαλούν έντονη ανησυχία στην τοπική κοινωνία.

Όπως καταγγέλλει η επικεφαλής της παράταξης «ΝΕΑ ΠΟΛΗ», Άννα Παππά, το εργοτάξιο, αντί να αποτελεί σημείο ζωής και ανάπτυξης, μοιάζει περισσότερο με διακοσμητικό στοιχείο, καθώς η ανάδοχος εταιρεία υπέβαλε στις 14 Μαΐου 2025 ειδική δήλωση διακοπής εργασιών, καταγγέλλοντας τριμηνιαία καθυστέρηση πληρωμών για λογαριασμό που είχε υποβληθεί στις 4 Φεβρουαρίου, εγκριθεί στις 21 Φεβρουαρίου και πληρώθηκε μόλις στις 19 Μαΐου — δηλαδή πέντε ημέρες μετά την επίσημη απειλή διακοπής των εργασιών.

Αξίζει να σημειωθεί ότι τα κονδύλια υπήρχαν και η έγκριση είχε δοθεί, γεγονός που εγείρει σοβαρά ερωτήματα για το τι εμπόδιζε την έγκαιρη πληρωμή. Η καθυστέρηση αυτή φανερώνει έναν μηχανισμό προβληματικής διοίκησης, όπου τα έργα εξαρτώνται από πολιτικές σκοπιμότητες και όχι από τις πραγματικές ανάγκες και προτεραιότητες της πόλης.

Σύμφωνα με την «ΝΕΑ ΠΟΛΗ», η Διεύθυνση Τεχνικών Υπηρεσιών της Χαλκίδας, αντί να λειτουργεί ως εγγυητής συνέχειας και ομαλής πορείας του έργου, φαίνεται πως έχει μετατραπεί σε μηχανισμό παθητικής συναίνεσης, αφήνοντας τα έργα να «παγώνουν» μέσα σε γραφεία και συρτάρια.

Η κατάσταση εγείρει σοβαρούς κινδύνους:

• Διακοπή της εργολαβίας

• Διάλυση του έργου

• Απώλεια της χρηματοδότησης

Με το έργο ημιτελές και «ανοικτό», η πόλη της Χαλκίδας κινδυνεύει να πληρώσει για άλλη μια φορά το τίμημα των πολιτικών παιγνίων.

Η παράταξη «ΝΕΑ ΠΟΛΗ», μέσω της επικεφαλής της Άννας Παππά, απαιτεί:

• Δημόσια εξήγηση για τη σκοπίμως καθυστερημένη πληρωμή

• Αναλυτική καταγραφή όλων των παρατάσεων και των ευθυνών

• Δέσμευση ότι δεν θα υπάρξει ξανά χειραγώγηση της πορείας του έργου

«Η Δημοτική Αγορά δεν είναι διαπραγματευτικό χαρτί κανενός. Είναι περιουσία της πόλης και η πόλη δεν αντέχει άλλες παύσεις και πληρωμές κατ’ επιλογήν», δηλώνει η κ. Παππά, επισημαίνοντας ότι η διαχείριση του έργου πρέπει να γίνει με όρους διαφάνειας και υπευθυνότητας.

Το ερώτημα που μένει ανοιχτό είναι ποιοι αποφασίζουν να κρατούν όμηρο ένα τόσο σημαντικό έργο, και ποιοι τελικά ωφελούνται από την ακινησία και τη συστηματική καθυστέρηση στην ολοκλήρωσή του.