Αυτό φοβάται τώρα η γυναίκα που προέβλεψε το 2010 την πανδημία

H Jane McGonigal άρχισε να λαμβάνει τον Ιανουάριο του 2020 ένα μπαράζ από emails από στελέχη της Silicon Valley, κυβερνητικούς αξιωματούχους και επικεφαλής μη κυβερνητικών οργανώσεων με την εξής κοινή ερώτηση: Δεν είχες κάνει μία προσομοίωση για μια πανδημία κάποιας ασθένειας του αναπνευστικού;

Η McGonigal είναι σχεδιάστρια ηλεκτρονικών παιχνιδιών. Αυτό που κάνει είναι να φτιάχνει προσομοιώσεις για να βοηθήσει τους παίκτες να φανταστούν το αδιανόητο. Το 2010 είχε καλέσει σχεδόν 20.000 άτομα να φανταστούν έναν μελλοντικό κόσμο που είχε παραδοθεί σε μία παγκόσμια πανδημία. «Πώς θα αλλάζατε τις συνήθειές σας;», τους ρωτούσε. «Ποιες κοινωνικές επαφές θα αποφεύγατε; Μπορείτε να κάνετε τη δουλειά σας από το σπίτι;».

Μία δεκαετία αργότερα, μετά το ξέσπασμα της πανδημίας του κορωνοϊού, πολλοί από τους ανθρώπους που είχαν συμμετάσχει σε εκείνη την προσομοίωση ήρθαν σε επαφή μαζί της. «Δεν φρικάρω. Ήδη ξεπέρασα τον πανικό και το άγχος όταν το φανταστήκαμε, πριν από 10 χρόνια», της έγραψε ένας από αυτούς.

«Οι φουτουριστές αγαπούν να κοιτάζουν 10 χρόνια μπροστά γιατί αυτό μας δίνει αρκετή διανοητική απόσταση για να σκεφτόμαστε δημιουργικά.» Έτσι, και η Jane McGonigal κοίταζε τα έτη 2019 και 2020. Και τότε, η προσομοίωση επικεντρώθηκε γύρω από το «Πώς θα επιβιώσουμε και θα προσαρμοστούμε σε μια αναπνευστική πανδημία που ξεκίνησε στην Κίνα και η οποία περιπλέκεται επίσης από διαδοχικές κρίσεις;».

Οι κυβερνήσεις που τραβούν την πρίζα του ίντερνετ είναι μία τεράστια μελλοντική τάση που εξαπλώνεται παγκοσμίως, λέει. «Εάν δεν γνωρίζετε αυτό το φαινόμενο και δεν είστε δυνητικά έτοιμοι να ζήσετε για εβδομάδες ή μήνες χωρίς το ίντερνετ, γιατί το έχει κλείσει η κυβέρνηση, αυτό είναι κάτι που πρέπει να σκεφτείτε», ανέφερε.

Η κλιματική μετανάστευση είναι κάτι ακόμα. «Πρέπει να είμαστε διατεθειμένοι να σκεφτούμε τους κινδύνους στο μέρος όπου ζούμε. Βρισκόμαστε σε ένα κλιματικά ασφαλές και ανθεκτικό μέρος που θα δεχθεί μετανάστες από κλιματικά μη ασφαλείς περιοχές; Εάν ναι, θα πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι να ζήσουμε σε πιο πυκνοκατοικημένες συνθήκες και να καλωσορίσουμε αυτούς που έχουν εκτοπιστεί με τη βία. Είμαστε συναισθηματικά έτοιμοι για αυτό; Είμαστε οικονομικά έτοιμοι για αυτό; Επίσης, πρέπει να σκεφτούμε τον δρόμο που θα ακολουθήσουμε για να μεταναστεύσουμε, εάν χρειαστεί», εξήγησε.

«