Εύβοια: Στους πυροσβέστες η Τίμια Κάρα του Οσίου Δαυίδ

Στα χαμηλά των βουνών «Καβαλάρης» και «Ξηρόν όρος» αντίκρυ του χωριού Δρυμώνα και πάνω απ’ το χωριό Καλαμούδι βρίσκεται χτισμένη η μονή του οσίου Δαυίδ αφιερωμένη οτη χάρη της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος. Η μονή εορτάζει τόσο στις 6 Αυγούστου (Μεταμόρφωση Σωτήρος), όσο και την 1η Νοεμβρίου (μνήμη Οσίου Δαυίδ). Η τοποθεσία στην οποία βρίσκεται είναι προφυλαγμένη από όλους τους ανέμους, γεγονός όμως που δημιουργεί τις προϋποθέσεις μεγάλης επικάλυψης της από χιόνι τις κρύες μέρες του χειμώνα.

Το έτος της πρώτης οικοδόμησης της Μονής δεν είναι ακριβώς γνωστό. Το βέβαιο είναι ότι προϋπήρχε του 1500, αφού ο όσιος Δαυίδ (που έζησε γύρω στο 1550) δημιούργησε τη Μονή πάνω στα ερείπια προϋπάρχοντος ναού. Λογικά ο προϋπάρχων αυτός ναός πρέπει να κατεστράφη από τους Τούρκους μετά την κατάληψη της Εύβοιας το 1470. Το 1823 οι Τούρκοι καταστρέφουν με φωτιά και το νέο ναό για να εκδικηθούν τη συμμετοχή των μοναχών στον ξεσηκωμό του 1821. Η νέα ανοικοδόμηση έγινε το 1877.

Στο ναό του Μοναστηριού φυλάσσονται σε καλλιτέχνη λειψανοθήκη τα ευωδιάζο-ντα και θαυματουργά οστά του οσίου Δαυίδ του Γέροντος, καθώς το θυμιατό και το πετραχήλι του Αγίου, (ρωσικής προέλευσης) και άλλα κειμήλια. Τριγύρω απ’ τη μονή και έσω του αυλίου χώρου υπάρχουν πολλά εκκλησίδια στη μνήμη διαφόρων Αγίων, ενώ σε μικρή σχετικά απόσταση απ τη μονή βρίσκεται η σπηλιά (το ασκητήριο) του Οσίου Δαυίδ. Ιστορικό τεκμήριο όμως είναι το υπόγειο εκκλησίδιο των Αγίων Αναργύρων στη Ν.Α. πτέρυγα των κελιών ζωγραφισμένο ολόκληρο με θαυμάσιες αγιογραφίες του 11ου αιώνα. Στο «κατακομβικό» αυτό εκκλησάκι, λέγεται πως στη διάρκεια της Τουρκοκρατίας λειτουργούσε «κρυφό σχολειό».

Σώζεται επίσης χειρόγραφο δανειστήριο του καπετάν Αγγελή Γωβιού, ο οποίος δανείσθηκε 1000 γρόσια από τη Μονή, για τις ανάγκες του αγώνα. Στο δανειστήριο αυτό ο Ευβοέας στρατηγός Αγγελής Γοβιός και οι επαναστάτες Αιμνιώτες, ευχαριστούν τον ηγούμενο Ιωακείμ και τη Μονή για την οικονομική και τη γενικότερη συμβολή τους στον ιερό αγώνα.

Τις τελευταίες δεκαετίες η Μονή έγινε πανελλήνια γνωστή για τις θείες ικανότητες ενός χαρισματικού μοναχού, που έζησε σ’αυτή και που για πολλά χρόνια και μέχρι το τέλος της ζωής tou υπήρξε ο ηγούμενος της. Πρόκειται για τον μακαριστό Γέροντα Ιάκωβο στον οποίο αποδίδονται πλήθος θείων και ανθρωπίνων επεμβάσεων προς ανακούφιση του ανθρώπινου πόνου. Σε εκατοντάδες ανέρχονται οι ευεργετηθέντες και πιστοί του Γέροντα Ιακώβου, οι οποίοι μέχρι και σήμερα επισκέπτονται συνεχώς και κατά ομάδες την Μονή προκειμένου να προσκυνήσουν τον τάφο του και να επικαλεσθούν τη συνδρομή του στα ανθρώπινα μικρά και μεγάλα προβλήματα τους.