Με λαμπρότητα τελέστηκε μετά από δύο χρόνια απόχης λόγω των μέτρων της πανδημίας,  ο εορτασμός μνήμης του Οσίου Ιωάννη του Ρώσου από το ομώνυμο προσκύνημα στο Προκόπιο της Εύβοιας. Δεκάδες πιστοί όχι μόνο από την Εύβοια αλλά και από ολόκληρη την χώρα έφτασαν σήμερα στη Βόρεια Εύβοια για να τιμήσουν τον Άγιο.

Ο κόσμος με δάκρυα χαράς πετούσε τριαντάφυλλα την ώρα της περιφοράς στο σκήνωμα του Αγίου. Η Πανήγυρις έχει επίκεντρο τον Ιερό Ναό του Οσίου, στο Νέο Προκόπιο Ευβοίας, όπου, ως θησαυρός, ευρίσκεται το αδιαλώβητο και μυροβόλο λείψανο του αγίου, το οποίο, με απερίγραπτες θυσίες και κινδύνους, έφεραν στον τόπο μας οι Προκοπιείς Πρόσφυγες, μετά την Μικρασιατική περιπέτεια.

Η ιστορία του Αγίου

Με επιμέλεια και πολλή στοργή φρόντιζε τα ζώα, μέσα στο σκοτεινό σταύλο, κι εκεί ξάπλωνε το κουρασμένο του σώμα για να αναπαυθεί, προσευχόμενος και δοξάζων, ως άλλος Ιώβ, το Θεό.

Ένα προσόμοιο του Μεγάλου Εσπερινού λέγει σχετικά: «Του Ιώβ την ανένδοτον, καρτερίαν μιμούμενος, ακλινής και άσειστος θείω πνεύματι, ταις επελθούσαις κακώσεσι, και θλίψεσιν έμεινας, και εν κόπρω την ζωήν, διανύων πεπλήρωσαι, οσμής κρείττονος και πολ­λής ευωδίας ουρανόθεν, Ιωάννη θεοφόρε, της χορηγίας της χάριτος».

Κέρδισε τη αγάπη του αγά

Σιγά-σιγά κέρδισε, μ’ αυτόν του τον τρόπο, τη συμπάθεια του Οθωμανού αφέντη και της συζύγου του, οι οποίοι του παρεχώρησαν, μάλιστα, ένα μικρό διαμέρισμα κοντά στον αχυρώνα, για να μένει εκεί. Εκείνος, όμως, δε δέχθηκε και εξακολούθησε να κοιμάται στον αγαπημένο του σταύλο, καταπονώντας το σώμα του με κακοπέραση και άσκηση, η οποία του εξασφάλιζε την ευωδία του αγίου Πνεύματος. Έχοντας, όπως λέγει ένα τροπάριο του, «κοιτώνα το ιπποστάσιο, τροφήν τας ύβρεις και τα λακτίσματα» και υπομένοντας το ψύχος και τη γυμνότητα για χάρη του Χριστού «καθαρός τω σώματι και ψυχή όλος γέγονε».

Χαρά του και λαχτάρα του ή προσευχή. Η αδιάλειπτη επικοινωνία με τον Κύριό του, τον Ιησού Χριστό, στα χέρια του οποίου άφηνε όχι μόνο τους πόνους και τα βάσανά του, αλλά τη ζωή του ολόκληρη. Εφήρμοζε το «προσευχής καιρός έστω άπας ο βίος». Ή εμπιστοσύνη του ελπιδοφόρα. Η καρδιά του «καιομένη». Ο σταύλος ήταν ο τόπος πού συναντούσε καθημερινά Τον λατρευτό του, ενώ τις νύκτες τον αναζητούσε στο νάρθηκα τής Εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου, η οποία ήταν δίπλα στην οικία του αφέντη του λαξευμένη σ’ ένα βράχο. Εκεί έκαμε όρθιος τις αγρυπνίες του και αποδιώχνοντας το νυσταγμό των βλεφάρων του εκοίμιζε τα άτακτα πάθη του σώματος.

Απολυτίκιο Αγ. Ιωάννου του Ρώσου