Το βασικό επιχείρημα αυτής της άποψης είναι ότι πρέπει να “καεί” η απλή αναλογική τώρα που το προβάδισμα της ΝΔ έναντι του ΣΥΡΙΖΑ είναι συντριπτικό. Σύμφωνα με αυτή την ανάλυση, πρέπει να γίνουν διπλές εκλογές σε μια συγκυρία απόλυτης ηγεμονίας της ΝΔ για να καθαρίσει το τοπίο και να είναι απρόκοπτη η διακυβέρνηση την επόμενη τετραετία ώστε να μεγιστοποιηθούν οι πιθανότητες ανανένωσής της στις κάλπες που θα στηθούν το 2024. Στο μεταξύ, θα έχει γιορταστεί το 2021 με όρους 2004, θα έχουν μειωθεί οι στόχοι για τα πρωτογενή πλεονάσματα και θα έχει ανοίξει νέο κεφάλαιο στα ελληνοτουρκικά (με Χάγη μετά από θερμό επεισόδιο ή χωρίς).
Συναφής με αυτή την προσέγγιση είναι η προσδοκία ότι ο Αλέξης Τσίπρας δεν θα αντέξει δυο ακόμη συνεχόμενες εκλογικές ήττες. Και ότι ειδικά αν πέσει κάτω από το 30% θα ανοίξει ο ασκός του Αιόλου στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, αφού δεν θα έχουν προλάβει καν να κάνουν το συνέδριό τους που είναι προγραμματισμένο για τον Μάιο. Αλλά, ανεξάρτητα από το εκλογικό ποσοστό που θα πετύχει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, πέντε ήττες σε έναν χρόνο είναι πολλές για να συνεχίσει σαν να μην τρέχει τίποτα.
Προφανές είναι ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης που, έτσι κι αλλιώς, κυριαρχεί απολύτως στο κόμμα του, θα ενισχύσει την επιρροή του καταγράφοντας άλλες δυο μεγάλες νίκες. Και οπωσδήποτε αυτό θα του δώσει ώθηση για να αντιμετωπίσει την πολύ δύσκολη πρόκληση του προσφυγικού-μεταναστευτικού, που ακόμη την αποφεύγει.
Όπως και να χει, το 2020 θα είναι χρονιά ελληνοτουρκικών. Η κοινή γνώμη είναι εντελώς απροετοίμαστη για να δεχτεί εθνικές υποχωρήσεις και δεν έχει συμφιλιωθεί με την πραγματικότητα ότι πολλές χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες θα μείνουν μόνιμα εδώ. Αυτή η βίαιη προσαρμογή πιο εύκολα θα γίνει μετά από κάλπες, λένε οι υποστηρικτές του σεναρίου των πρόωρων εκλογών.
Υπάρχει βέβαια ισχυρός αντίλογος: Οτι οι κάλπες αντίκεινται στην έννοια της σταθερότητας, σε καμία περίπτωση δεν ευνοούν την πορεία της οικονομίας, την προσπάθεια προσέλκυσης επενδύσεων, τις μεταρρυθμίσεις. Κι ακόμη ότι είναι λαϊκισμός η υποκατάσταση της πολιτικής από τον τακτικισμό και η υποταγή του μακροπρόθεσμού οφέλους στο βραχυπρόθεσμο διακύβευμα. Εταίροι και σύμμαχοι θα τραβάνει τα μαλλιά τους, οι φανατικοί της κάθε πλευράς θα πάρουν το πάνω χέρι, η ελληνική κοινωνία θα ξαναζαλιστεί πριν προλάβει να ησυχάσει από το ταρακούνημα της τελευταίας δεκαετίας.
Επομένως, εκλογές την άνοιξη ή όχι;
Όπως λέει το διαχρονικό κλισέ, ο πρωθυπουργός θα αποφασίσει, αγκαλιά με το μαξιλάρι του ή όχι απαραίτητα με αυτό.
Πηγή-economico.gr
