Προσοχή: Αυτό είναι το χαριτωμένο πλάσμα που απειλεί τους κολυμβητές

Οι ωκεανοί κρύβουν ακόμα πολλά μυστικά και είναι γεμάτοι μυστηριώδη πλάσματα, τα οποία ο άνθρωπος σπανίως μπορεί να θαυμάσει.

Ένα από αυτά είναι οι όμορφοι «μπλε δράκοντες», που μοιάζουν με ένα μαγικό Πόκεμον και εσχάτως βγήκαν στις παραλίες του Τέξας. Πρόκειται για ένα πλάσμα που αποκαλείται και μπλε θαλάσσιος γυμνοσάλιαγκας ή επιστημονικά Glaucus Atlanticus. Ο μπλε δράκος της θάλασσας ζει σε τροπικά νερά και συναντάται στις νοτιοανατολικές ακτές της Νότιας Αφρικής, στις ανατολικές ακτές της Αυστραλίας, αλλά και σε ευρωπαϊκές ακτές.

Οι «μπλε δράκοντες» ήρθαν στην επικαιρότητα επειδή το τελευταίο διάστημα τα ρεύματα έχουν βγάλει δεκάδες τέτοια πλάσματα από τον ωκεανό στις ακτές του Τέξας, υποχρεώνοντας τις αρχές να προειδοποιήσουν τους κολυμβητές να αποφεύγουν αυτό το μικρό, αλλά επικίνδυνο ζώο.

Οι «μπλε δράκοι» δεν έφτασαν κατά λάθος στο Τέξας, αλλά επειδή έχουν την τάση να ακολουθούν τα θαλάσσια ρεύματα, διότι δεν είναι δεινοί κολυμβητές. «Είναι αδύναμοι κολυμβητές και πηγαίνουν όπου φυσάει ο άνεμος και τους φέρνουν τα ρεύματα», εξηγεί ο Ντέιβιντ Κάμπελ, θαλάσσιος βιολόγος που εργάζεται στο Τέξας, όπου ίδρυσε την MarineBio Conservation Society.

Κι επειδή οι «μπλε δράκοι» της θάλασσας δεν βγαίνουν συχνά στις ακτές, οι περισσότεροι άνθρωποι μπορεί να δουν ένα τέτοιο πλάσμα και να το πιάσουν για να δουν περί τίνος πρόκειται.

Μην αγγίζετε τον μπλε δράκο

«Προειδοποίηση: Μην αγγίζετε τον “μπλε δράκο”», έγραψε στην σελίδα του στο Facebook, ο Τζέις Τιούνελ, θαλάσσιος βιολόγος στο πανεπιστήμιο του Τέξας, εξηγώντας ότι τα πλάσματα αυτά που σπανίως τα βλέπουμε στις θάλασσες όπου κολυμπούμε, έχουν μία μέθοδο για να τσιμπούν που είναι το ίδιο εντυπωσιακή με την εμφάνισή τους…

Οι «μπλε δράκοι» τρώνε ένα είδος μέδουσας, την λεγόμενη πορτογαλική μέδουσα, που είναι πολύ τοξική. Όταν καταναλώσουν τα πλοκάμια της μέδουσας αφαιρούν κεντρικά κύτταρά τους και τα αποθηκεύουν στα φτερά που έχουν για μελλοντική χρήση, εναντίον όποιου πλάσματος αισθάνονται ότι τα απειλεί. Και κάπως έτσι ανακυκλώνουν το δηλητήριο της μέδουσας και το χρησιμοποιούν ως δικό τους όπλο. Επειδή όμως μπορούν να απελευθερώσουν το σύνολο των κυττάρων με το δηλητήριο που έχουν αποθηκεύσει σε ένα τσίμπημα, αυτό σημαίνει ότι είναι τρεις φορές μεγαλύτερη η ένταση του δικού τους τσιμπήματος, σε σύγκριση με το τσίμπημα της μέδουσας.