Στις 24 Φεβρουαρίου η κηδεία του Κόμπι Μπράιαντ και της κόρης του

Στο «Staples Center», χωρητικότητας 20.000 θεατών, είχε γίνει αντίστοιχα η τελετή για τον Μάικλ Τζάκσον αλλά και τον ράπερ Νίπσεϊ Χασλ, με πλήθος κόσμου να συρρέει και τότε, εντός κι εκτός του γηπέδου για να τιμήσει τους σταρ που λάτρεψε.

Η συγκεκριμένη ημερομηνία δεν επελέγη τυχαία, καθώς ο Κόμπι αγωνιζόταν φορώντας την φανέλα με τον αριθμό 24, ενώ η κόρη του, Τζιάνα, με το νούμερο 2.

Προ ολίγων ημερών μία πλημμύρα… από δάκρια κατέκλυσε το γήπεδο Staples Center στην τελετή μνήμης που διοργάνωσαν οι Λέικερς για να τιμήσουν τον αδικοχαμένο Κόμπι Μπράιαντ.

Όταν ο τσελίστας Μπεν Χονγκ έδωσε το σύνθημα, τα πρόσωπα όλων παικτών, προπονητών, αντιπάλων, φιλάθλων, οι οποίοι (άπαντες) φορούσαν φανέλες του Κόμπι, στράφηκαν προς τις γιγαντοοθόνες προκειμένου να παρακολουθήσουν τον… ίδιο τον Κόμπι να μιλά για την εκπληκτική καριέρα του και τη ζωή του ως σύζυγος και πατέρας τεσσάρων κοριτσιών.

Το έξι λεπτών βίντεο ήταν γεμάτο με σημαντικές στιγμές του στο NBA αλλά και οικογενειακές διανθισμένες με δικά του λόγια. Μόλις το πλήθος αναγνώρισε τη φωνή του θρύλου του NBA, άρχισε να ζητωκραυγάζει και να ξεσπάει σε δάκρυα.

Δύο θέσεις από το κατάμεστο στάδιο ήταν «κρατημένες» για τον Black Mamba και την 13χρονη κόρη του, φέροντας τις φανέλες τους επάνω ενώ οι παίκτες είχαν στα παπούτσια τους μηνύματα στη μνήμη του αδικοχαμένου μπασκετμπολίστα.

Στο τέλος της τελετής πήρε το μικρόφωνο ο επίσης θρυλικός NBAer και στενός φίλος του εκλιπόντα, ΛεΜπρόν Τζέιμς, για να μιλήσει στο κατάμεστο Staples Center, φανερά συγκινημένος.

Πηγή: AP Photo

Ο «Κινγκ» πέταξε το χαρτί στο οποίο είχε γράψει έναν μικρό λόγο και συγκλόνισε μίλησε από καρδιάς για την ιστορία του Μπράιαντ στο Λος Άντζελες και τους Lakers, για το πώς κατάλαβε ότι το «Lakers Nation» είναι μία οικογένεια και στο τέλος έκλεισε λέγοντας: «Απόψε γιορτάζουμε το παιδί που ήρθε εδώ στα 18 του, αποσύρθηκε στα 38 του και έγινε ο καλύτερος πατέρας που έχουμε δει τα τελευταία τρία χρόνια. Στα λόγια του Κόμπε… Mamba Out. Αλλά στα δικά μας, δεν θα σε ξεχάσουμε, θα ζεις αδελφέ μου» και αμέσως έτρεξε δακρυσμένος στις αγκαλιές των συμπαικτών του.