Τα λόγια μιας μάνας για το έγκλημα στα Γλυκά Νερά

Χθες βράδυ και στο άκουσμα της είδησης ότι ο σύζυγος της Κάρολαϊν είναι ο δολοφόνος της, μούδιασα. Από την αρχή πίστευα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με αυτή τη δολοφονία. Δεν είμαι ειδικός, δεν το παίζω έξυπνη. Μια γυναίκα είμαι και μια μάνα συνάμα.

Από την πρώτη στιγμή που είδα αυτόν τον άνθρωπο να βγαίνει ψύχραιμος από το σπίτι του, κάτι μέσα μου μου έλεγε ότι με κάποιον τρόπο ευθύνεται για την δολοφονία του άτυχου κοριτσιού. Κορίτσι το έβλεπα. Ένα κορίτσι που είχε όλη τη ζωή μπροστά του. Ένα κορίτσι που ήθελε να ρουφήξει όλα όσα της πρόσφερε η ζωή απλόχερα. Σε αυτό το κορίτσι είδα την κόρη μου μερικά χρόνια αργότερα.

Από χθες νιώθω αηδία, πόνο στο στομάχι, δάκρυα έχουν γεμίσει τα μάτια μου, έχουν μουδιάσει τα άκρα μου και ένα “γιατί” στριφογυρίζει στο μυαλό μου.

Λένε ότι δεν υπάρχει το τέλειο έγκλημα και αυτό επιβεβαιώθηκε για ακόμη μια φορά. Πίστευε ότι όλα τα είχε σχεδιάσει τέλεια. Σοκαρίστηκα σαν άνθρωπος όταν σκέφτηκα την κοροϊδία τόσων ημερών. Την υποκρισία και το ποσό μεθοδευμένα ήταν όλα. Τα δεμένα χέρια, το καλυμμένο κεφάλι, ο κρεμασμένος σκύλος, η λιποθυμία του και φυσικά ο θρήνος στον ανατριχιαστικό επικήδειο που εκφωνούσε “συντετριμμένος” για την “αγαπημένη του” Καρολαϊν.

“Είμαι πολύ τυχερός που τη γνώρισα”... έλεγε… “Πάρα πολύ τυχερός που με αγάπησε κι είναι η μητέρα του παιδιού μου. Είμαι πολύ τυχερός για τις στιγμές που περάσαμε μαζί. Ένα πράγμα με θλίβει περισσότερο απ’ όλα. Δεν είναι πια εδώ και δεν θα ξαναδώ την αγάπη μου”... έλεγε…”Η κόρη μας θα μεγαλώσει και δεν θα θυμάται πόσο υπέροχη ήταν η μανούλα της. Η Κάρολαϊν ήταν η χαρά της ζωής, η χαρά για όλο τον κόσμο η χαρά για το σπίτι μας, η χαρά για την κόρη της. Μέσα από τη Λυδία θα είναι για πάντα μαζί μου. Να είστε καλά να προσέχετε τους ανθρώπους που σας αγαπάνε”. Αηδία. Σκέτη αηδία.

Διαβάστε περισσότερα στο Mothersblog.gr